Author: భావన on
Thursday, July 15, 2010
చినుకు జ్ఞాపకం
వాన అనగానే అందరికి చిన్నఫ్ఫుడు వానా వానా వల్లప్ప అని తిరిగిన లేత చినుకుల నవ్వులో ... లేక యుక్త వయసు లోని చిలిపితనాల చిందులు తొక్కించిన చినుకుల చిట పటలో , ఇంకా ముందుకు వస్తే శ్రీవారి/శ్రీమతి తో కలిసి ఆషాడానికి ముందు వెనుకలు గా సాగిన పరవళ్ళు తొక్కే చినుకుల సరాగాలు గుర్తు వస్తాయి. ఆ పైన భాద్యతల వరదలో మునిగి తేలుతూ, మళ్ళీ మునకలేస్తూ.... చినుకెప్పుడొచ్చిందో... పోయిందో తెలియని హడావుడి లో కూడా, ఇంటి ముంగిటకొచ్చి నన్ను పట్టించుకోవే అని చిందులు తొక్కిన, గారాల వయ్యారాల వాన పలుకుల జ్నాపకమొకటి మీతో పంచుకుంటూ...
వర్షాకాలమంటూ ఒక ప్రత్యేక కాలమే లేని దేశం లో, ఈ కాలం ఆ కాలం అని లేకుండా.... ఏ కాలమైనా అకాలం గా వూడి పడగల ఏకైక అతిధి మాకు ఈ వాన జల్లే కదా.. జల్లంటే జల్లూ కాదు విరి జల్లు కాని, విరులంటే విరులూ కాదూ వరదల్లే కాని అని పాడుకోవటమే మాకు వాన వూసు వస్తే... వసంతమొచ్చిందో అని గుట్టలు పోసిన మంచు మీద పడ్డ వాన చినుకేగా, మొదటి సారి మరి మాకు వుప్పందించేది.
ఆ కబురు కరిగిన నీరై, ఆ పైన మెరిసిన వాన చినుకుల తెల్లాటి మెరుపుల మురిసే లోపు, మేమొచ్చామో అని వాన చినుకు కు తోడు పూలు పైకొచ్చి పలకరిస్తాయి. ఇక పాడుకోవటం మొదలెడతాము కోటి ఆశలను గుండె నిండా నింపుకుని "April showers bring May flowers " అని, ఇంకా మా కోసమని విరబూయ బోయే వనాల వరదలను తలచుకుంటూ... ఆ పైన మురుసుకుంటూ...
ఇక చూడు ఆ చినుకమ్మ విన్యాసాలు, ఎన్ని కబుర్లను మోసుకొని తెస్తుందనుకుంటున్నారు. ఇదుగో దూర దేశానికి నిరుడు తరలి పోయిన ఆ పెద్ద డేగ లొస్తున్నాయి జాగర్త... ఇక్కడే కదా అని ఆలస్యం గా గూటికి చేరుకోకు అని చిన్ని గువ్వ పిట్ట కు రెక్క నిమురుతూ ఒక చినుకు...
తన పిల్లలను పొదగటానికి ఎక్కడ నుంచో ఎగిరి మా అడవులకు రానున్న ఎర్ర కళ్ళ బుల్లి పిట్టలకు గూడు మెత్త గా వుందో లేదో అని ఆకు ఆకుని బతిమాలి గాలితో కలిపి తడిపి పక్క చేస్తున్న ఒక చినుకు.... వసంతమంతా మా ముంగిట పోయటానికి ముందటేడూ మిగిలిన ఆకుల అవశేషాలను వూడ్చి కళ్ళపి జల్లి పోతూ ఎన్నెన్ని చినుకులు పలకరిస్తాయనుకుంటున్నారు. సరి ఆ వసంత వీర భోగం అవుతుందా..
పూలతో సొమ్మసిల్లి ఎండలకు తేరుకుంటూ... ఎండాకాలం మాకు పంటల కాలం అని పాటలు పాడుకుంటూ...... ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపుసొలుపేమున్నది అని కూని రాగాలు (గిట్టని వాళ్ళు ఖూనీ రాగాలనటం కద్దు) తీసుకుంటూ పనులు చేసుకుంటున్న మమ్ములను .. ఎండలలో మేమెక్కడ మాడి పోతామో అని ఒక వారం ఎండలు మండేయా, వెంటనే నేనున్నానని ఒక గ్రీష్మ గానం, ఎండల ఎర్ర దనాన్ని పల్లవి గా చేసి, వుడుకు పొగల తాళం వేసి ఆ పైన చినుకమ్మలు..... గబ గబా గుబ గుబా వచ్చి వూసులాడుతూ.... పాటలాడతాయి. మా పెరళ్ళలో అమృత ధారలు కురిపించి శక్తి నిస్తాయి. ఇక అడవులను, దారిలోని చెట్లకు.... లాల పోసి లాలించే తల్లై పాడే చినుకు రాగం, సెలయేళ్ళ ధారలను జీవ ధారలతొ నింపే ఆ చినుకు మహిమ వర్ణించ నా తరమా... 
నీ చినుకు జ్ఞాపకాలు నీ కవితలంత కమ్మగా ఉన్నాయి. తొలకరి చినుకంత చల్లగా ఉన్నాయి. పచ్చని అరిటాకు మీదనుంచి జారుతున్న చినుకుని కిటికీలోంచి చూస్తూ మింగుతున్న వెచ్చని కాఫీ ఉన్నాయి. కమ్మని వాసనని పంచుతూ వర్షం కల్గించే మైమరపులా హాయిగా తీయగా ఉన్నాయి.