Subscribe RSS

నాకు ఆప్త మిత్రులైన మధుబాబు గారితో అనేక సందర్భాలలో మాట్లాడిన సంభాషణలు అన్ని కలిపి ఒక పోస్ట్ లా చెయ్యాలనేది నాకెప్పుడు కోరిక.. అది చేసే లోపు ఆయన సుజనరంజని వారికి ఇచ్చిన ఒక ఆణి ముత్యం మీతో ఇలా.. మీ అందరి అభిప్రాయాలు తెలుసు కో గోరుతూ..


ఋతంభర: 1 (ది ఇంటర్నెట్ ఆఫ్ మాష్టర్స్) ~ అతీతంలోకి ఆలోచనలు
- ప్రఖ్యా మధు బాబు


ఋతంభర ఒక విశ్వ జ్ఞాన కోశం. ఋతంభర అన్ని దివ్య సంకేతాలకి, అనుభూతులకి మూలం. ఋతంభర ఆధ్యాత్మిక దూరవిద్యా విజ్ఞానం. అది అన్ని చోట్లా విశ్వమంత వ్యాపించిన చైతన్యం. ఎక్కడైనా ఉండి, ఎక్కడినించైనా మాట్లాడ గల అతీత పరబ్రహ్మని సృష్టితో అనుసంధానం చేసే ప్రక్రియ ఋతంభర. దేవతలు, మహర్షులు, సాధకులు, మానవులు, జంతువులూ, ఇంకా జీవరాశుల, నిర్జీవ రాశుల చైతన్యమంతా ఇమిడిఉండి వాటిని నిర్దేశించే ఓ దివ్య శక్తి జాలం ఋతంభర. ఇది కేంద్రీకరించబడి ఒక్కో వ్యక్తిలో స్థిరమైతే అతను తన గురువుతోనూ, దేవతా శక్తితోనూ 'కనెక్ట్ ' అవుతాడు. ఆ సాధకుడి భృగు మధ్యం, అంటే మూడో నేత్రం ఉండే (కనుబొమ్మల మధ్య) చోటనిండి సృష్టి సంకేతాలు వస్తూ, పోతూ ప్రయాణించడం ప్రారంభిస్తాయి. అతను లేక ఆమె భూత, భవిష్యత్, వర్తమానాలకతీతంగా విషయాలను దర్శించ గలరు, వినగలరు, ఏదైనా తెలుసుకో గలరు. ఆజ్ఞా చక్రం తెరుచుకుని, అంతర్ముఖమైన జ్ఞాన చక్షువులు విచ్చుకుని, తానున్న చిన్న 'నేను ' అనే వృత్తం నించి బయటికి, తన దైనందిన సాధారణ జీవన పరిధినించి బయటకి వచ్చి, విశ్వవ్యాపక అసాదృశ శక్తి అనుభూతి చెందుతూ, అప్పుడప్పుడు ఆ మహా దివ్య కాంతులను అనుభవాన్ని పొందుతూ మళ్ళీ మామూలు పరిధిలోకి వస్తూ ఉంటాడు. అతి మామూలు మాటల్లో ఇది ఒక పైలట్ దిన చర్య లా ఉంటుందు. కొంత సేపు ఆకాశ విహారం, ఎగరనప్పుడు కొంత ఇహలోకపు విహారం.

ఇలాంటి ఋతంభర శక్తి ఏ ప్రత్యేక వ్యక్తులకో కేటాయించింది కాదు. ఇది సృష్టిలో ప్రతి జీవికి సొంతం. వారి వారి స్థాయిని బట్టి వారు వాడుకో వచ్చును, ఆ శక్తిని పెంచుకోవచ్చును. యోగులు కళ్ళు మూసుకుని ఎదైనా చూడాలనుకున్నప్పుడు ఆ దర్శనాన్ని అందిచే ప్రజ్ఞ ఋతంభర. ఎక్కడో ఉన్న పుత్రిక ఏడిస్తే నిద్రపోతున్న తల్లిని లేపి ఏదో జరుగుతోందని తెలిపే శక్తి ఋతంభర. అన్నిటిని మరిచి తాదాత్మ్యతతో ఇష్ట దేవత జపం చేస్తున్నప్పుడు ఆ దేవత వచ్చిందని తెలిపే సూచనలందించే నిశ్శబ్ద శక్తి ఋతంభర.

మానవ శరీరంలో నరనరమూ, చర్మమూ, అణువణువూ ఏకమై ఒక మనిషిగా ఉండి ఎక్కడో కాలి గోటికి దెబ్బ తగిలితే తల దాకా మెదడుకి నొప్పి తెలిసేలా ఎలా 'ఏకత్వం ' ఉందో అలాగే సృష్టి అంతటా వ్యాపిస్తూ ఉండే 'తెలివి ' ఋతంభర. నిజానికి ఋతంభరకి ఏ పేరూ లేదు. పేరు పెట్టడం వల్ల దాని గురించి మాట్లాడు కోవడం సులువవుతుంది. పేరు పెట్టడం అయినంత మాత్రాన ఒక విషయం అర్ధమయి పోదు. అర్ధం చేసుకోవడం మొదలవుతుంది. కొత్తగా పుట్టిన బిడ్డకి పేరు పెడితే జీవితం మొదలువుతుంది ఆ పేరు మీద. ఇంకా కధ ఎంతో ఉంటుంది - ఇదీ అలాగే. పేరు తెలియగానే అర్ధం - అర్ధం కూడా అవదు. మంత్రం తీసుకోగానే సిద్ధి వచ్చేయదు, సాధన మొదలవుతుంది. సృష్టి బడిలో, అమ్మ వడిలో మళ్ళీ కూచుని యోగి తన తపస్సుని మొదలు పెడతాడు. ఋతంభరని అనేకులు అనేక సార్లు దర్శించారు. ఒక్కో కోణంలోంచి ఒకలా పిలిచారు. అన్నీ కలిపినా ఆ ఋతంభర పూర్తి కాదు. 'దేజా వూ ' అంటే ఏమిటి ? 'దివ్య దృష్టి ' అంటే ఏమిటి ? 'ప్రకృతి ' మాట్లాడడం అంటే ఏమిటి ఇలా ఎన్నో ఇన్నాళ్ళూ ఈ వ్యాసాల్లో కొద్ది మాటలు స్పృశించాం. అన్నీ కలిపినా, ఆ దివ్య శక్తిని ఎలా చెప్పలేవో అలాగే ఋతంభరనీ!




కొద్ది ఏళ్ళ క్రితమే, అరిగో సాయి బాబా. షిర్డిలో ధుని దగ్గర కూచుని ఉన్నారు. గోడ మీద ఒక బల్లి అరిచింది. అక్కడున్న ఒక భక్తుడు బాబాని అడిగాడు, ఆ బల్లి ఏమంటోంది అని. బాబా నవ్వి చెప్పారు, ఆ బల్లి ఆనందంగా ఉంది ఇవ్వాళ దాని సోదరి ఔరంగాబాదు నుండి వస్తోంది అని. కొద్దిసేపట్లోనే ఔరంగాబాద్ నుంచి ఒక భక్తుడు రావడం జరిగింది. అతను తన గుర్రానికి గడ్డి వేస్తూ ఆ సంచీని దులపడం అందులోంచి ఒక బల్లి పడడం అందరూ చూసారు. ఆ కొత్తగా వచ్చిన బల్లి గబ గబా పాక్కుంటూ గోడ మీదకి వెళ్ళి అక్కడున్న బల్లితో ఎగుర్లు పెడుతూ ఆడడం అందరూ చూసారు. అందరికి అర్ధం కానిదేమంటే అసలు ఈ బల్లి మాటలు బాబా కెలా అర్ధమయ్యాయి? ఔరంగాబాద్ నించి బల్లి వస్తుందని ఆయనకెలా తెలుసు? ఈ షిర్డిలో బల్లికి ఆ బల్లి చెల్లి ఎలా అవుతుంది? ఇలాంటివి మనకి 'లాజికల్ ' గా అర్ధం కాని ప్రశ్నలు. యోగులకి అన్ని భాషలు ఋతంభర అర్ధమయ్యేలా చేస్తుంది అనడం కన్నా, ఋతంభరే ఒక భాష అనడం సబబు.

'శ్రద్ధావాన్ లభతే జ్ఞానం ' అన్నారు భగవత్గీతలో. శ్రద్ధగా తెలుసుకో వాలనుకున్నవాళ్ళకి ఆ జ్ఞానం లభించి తీరుతుంది. ఋతంభర ద్వారా ఆ విషయానికి సంబంధించిన జ్ఞానులో, పుస్తకాలో, లేక మనోగతంగానో, లేక స్వప్నం లోనో ఈ జ్ఞానం కలిగి తీరుతుంది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే కనిపిస్తుంది. కళ్ళు మూసుకుపోతే కనిపించదు జ్ఞానం. అంధకారం రెండు రకాలుట. అజ్ఞానం వల్ల, అతకని జ్ఞానం వల్ల. ఒకటి చీకటి వల్ల కనిపించనిది, ఇంకోటి 'అహం ' అనే అతితీవ్ర కాంతి వల్ల ఏర్పడుతుంది. రెంటిలోనూ మనకి దారికనిపించనపుడు, గురువనే శక్తి (వ్యక్తి కాదు, ఎందుకంటే 'గుకారస్చ గుణాతీతో రుకారస్చ అంధకార నిరోధకః అని గురు శబ్దానికి నిర్వచనం కనుక) అపుడు మార్గం చూపిస్తుంది. ఆ శక్తిని ప్రేరేపించి పనిలో పెట్టే శక్తి ఋతంభర.

కొందరు ఋతంభరని 'ఆకాషిక్ రికార్డ్స్ ' గా భావిస్తారు. కొందరు దీన్ని 'వేదం ' అన్నారు. కొన్ని సార్లు మనం మన 'గోల ' తగ్గించి తపో తలంలో వింటే వినిపించే సంగీతం ఋతంభర. మన చలనాలని తగ్గించి సృష్టి చలనాలని అర్ధం చేసుకోవడం మొదలు పెడితే కలిగే అవగాన, కనిపించే చిన్ని, సూక్ష్మ తంత్రులు - సంఘటనలకి వెనకాల, ఆలోచనలకి అవతల అపుడపుడు స్పష్టంగా కనిపించే తంత్రుల్లా ఋతంభర. ఈపని చెయ్యొద్దు, అది చెయ్యి అని మంచి మార్గంలో నడిపిస్తూ మనలోంచే మాట్లాడే దక్షిణామూర్తిలా ఋతంభర.

కొందరు ఇప్పటికి నమ్ముతారు - దేవుడు ఈ విశ్వం కప్పు మీద ఆకాశంలో ఎక్కడో ఉంటాడని. అయినా కావచ్చు కాని మనం అనుకుంటున్న దానికన్నా మనదగ్గరకి ఎక్కువసార్లే వస్తాడుట. ఋతంభరలో మంత్రాల్లాంటి, బీజాక్షరాల్లాంటి చిన్న చిన్న ప్రార్ధనలుంటాయిట. ఒక చిన్న ప్రార్ధన, బుజ్జి వినతి అత్యంత వినయపూరితమైన భక్తితో పంపినపుడు అది ఋతంభరలోంచి దేవతా తలానికి చేరుతుందిట.



ఆకాశంలో ఆ మహా కాంతిమయమైన తేజో రాశిని చూశారా? దాన్ని ప్రజలు 'సూర్యుడు ' అంటున్నారు. దాన్ని చిన్నప్పటినించి సూర్యుడు అని మనకి నేర్పబట్టి, చూడబట్టి పొద్దున్నే రోజూ, మనం కూడా సంతోషించాం - ఓ తెలిసింది ఇది సూర్యుడు అని. మనకి జ్ఞానం వచ్చినట్టు అనిపించింది. కొంతకాలానికి తెలిసింది అది ఒక నక్షత్రం, మనం భూమి అనే గ్రహం మీద ఉన్నామని. జ్ఞానం పెరిగినట్టుంది, ఇంతకు ముందు కన్నా మనకి ఎక్కువ తెలుసు కనుక. కానీ, పోను పోను మనకి సూర్యుడు నక్షత్రం అనేసుకుంటూ ఆనందించకుండా అది ఒక భౌతిక మూలకాల ముద్దగా భావిస్తుంటే మనకి 'సూర్యుడు ' అనే అనుభూతి పోతుంది. దాంతో సూర్య తత్వాన్ని చేరలేం. జీవితపు నిజమైన అనుభూతి 'రసమే ' అని వేదాల్లో కూడా చెప్పారు. రాధాకృష్ణ తత్వంలో రసానుభూతి కున్న ప్రాముఖ్యత ఇంక దేనికీ లేదు. సృష్టి అనే అద్భుతాన్ని కూడా అనుభూతి చెందడం ఒక అదృష్టం, అది పంచ గలగడం వరం.

సంధ్యా వందనం చేస్తున్న ఋషి కేవలం 'రవి ' అనే భౌతిక తేజస్సుకి నమస్కరించడం లేదు. భూలోక, భువర్లోక, సువర్లోకాలలో తేజంతో వుండే - బుద్ధిని ప్రచోదనం చేసే ఆ అంతః సూర్యుడికి నమస్కరిస్తున్నాం. ప్రకృతిలో ప్రతి సంఘటనా చిత్రమే. ఇంద్ర ధనస్సు నించి అరోరా బొరియాలిస్ దాకా అంతా అపురూప సౌందర్యమే! జీవ చైతన్యం కోసం ఎన్ని బిలియన్లు ఖర్చుపెడుతున్నాం?! ఎక్కడో ఉన్న గురుగ్రహం తాలూకు ఉపగ్రహమైన యూరోపా మీద ఉన్న మంచు ఉపరితలం కింద ఉన్న జలంలో జీవరాసులు కణాలుగా పాకుతున్నాయేమో అని వెతుకుతున్నాం. అద్భుతమే కానీ మన పక్కనున్న వాళ్ళ మనోవ్యధనీ అర్ధం చేసుకునే ప్రయత్నంలో ముందడుగు వేద్దాం. అపుడుకాని అర్ధకాదు సర్వవ్యాపక బ్రహ్మ శక్తి ఏంటో! కనీసం ఈ చిన్న జీవితం తాలుకు చిరు లక్ష్యం ఏమిటో!

ప్రతి కణంలో అణువులో ఉందిట అద్భుత రహస్యం. సైన్సు నాకెంత ఉపయోగ పడుతోంది దేవుడినర్ధం చేసుకునేందుకు ! దేవుడి నిర్మాణ జ్ఞానాన్ని కొనియాడేందుకు కూడా భాషని, నోటిని ఇచ్చిన ఆ దేవుడిని కొనియాడక తప్పదు దేవుడనేవాడుంటే, నా మాటే వింటే.

ఇన్ని బిలియన్ సంవత్సరాల తర్వాత మనకి దేవుడు సృష్టించిన క్వాంటం ఫిజిక్స్ లో క్వాంటం అంత ముక్క కూడా అర్ధం కాలేదు. దేవుడా ఇంకా ఎంతుందో ఈ సృష్టి, ఏదో మాకు తెలిసిన కొద్ది జ్ఞానంతో మత గ్రంధాలూ అవీ రాసేసుకుని, మంత్రాలూ అవి చదివేసుకుని ఆనందించేస్తున్నాం. ఇవి పని చేస్తున్నాయో లేదో తెలుసుకునేంత శక్తినివ్వు. కనీసం ఒక రెండు మూడు వందల సంవత్సరాలైన (ఉద్యోగాలు అవి అక్కర్లేని) జ్ఞానార్జన కోసం సమయం ఇవ్వు. ఇంత చిన్న జీవికి ఎంత విశ్వాన్నిచ్చావు? కొన్ని కాంతి సంవత్సరాల (కాంతి సెకన్ల) దూరమైనా ప్రయాణం చేయలేని నేను నిన్నెలా తెలుసుకోను ? ఎక్కడ కలుసుకోను? గుళ్ళో (మాత్రమే) లేవని నాకు తెలుసు, నాలోపల లోలోపల అంతర్మస్తిష్కమనే ఈ సబ్ కాన్షస్ మైండ్లో ఎక్కడో ఉన్నావని నాకైతే తెలియట్లేదు. నీ అపురూప మేధా సామర్ధ్యం అన్నిటా కనిపిస్తోంది. కనిపించేదుకు మూలమైన నా కంటిలో రెటినా లోపల అద్దంలో మారుతున్న ఫొకల్ లెంగ్త్ నించి, ఇంత మహా గోళాలని ఆకాశంలో ఏ ఆధారం లేకుండా కేవలం గురుత్వాకర్షణ శక్తితో వేలాడదీసిన నీకు నేను పెద్దగా చెప్పేందుకేమీ లేదు. నీ సృష్టిలో చిత్రాలు చూసిన మా ఆశ్చర్యం పూర్తయేందుకు, ఇంకా తెలుసుకుందుకు మానవుల అయుష్షు వెయ్యి సంవత్సరాలు చెయ్యమని కోరుకుంటున్నాను.




అన్నిటిలోనూ ఇంకో చిత్రం మేము గర్భస్థ శిశువులు నాభినించి తల్లితో అనుసంధానమై ఉన్నట్టు సృష్టి జగన్మాతతో లీనమై, నిద్ర ఒక ధ్యానమై, స్వప్న, భౌతిక లోకాల మధ్య సంచరిస్తూ మమ్మల్ని మేమన్వేషించుకుంటూ నిన్నన్వేషించటం. రెండూ కష్టమే! బుద్ధిజంలో స్వయంభూనాధ్ దేవాలయాల పైన ఋతంభరగా, 'సర్వ వ్యాపక దృష్టి ' చిహ్నంగా నీ కళ్ళని చిత్రిస్తున్నారు. మమ్మల్ని నిరంతరం చూస్తున్నావనీ భావిస్తున్నారు.

నీకర్ధమవుతోందా, మా చిత్రమైన స్థితి? పిలుపులేకుండా పెళ్ళికెళ్ళినట్టు - నాకెవ్వరు తెలియదిక్కడ. వచ్చాం కనుక అంతా తెలుసుకునే ప్రయత్నిస్తూ, నిజంగానే కొందరు స్నేహితులని చేసుకుని, ఆహ్వానితుల్లా వసిస్తూ, పెళ్ళి అవగానే వెళ్ళి పోతాం. మాకెవ్వరూ తెలియదు, మేమెవ్వరికి తెలియం కొంత కాలానికి. జాగ్రత్తగా చూడు దేవుడా నీ సృష్టిని నీతో సహా అంతా అఙాతమే! అయినా అద్భుతమే! మాకు తెలియదు ఎందుకు, ఎలా కొన్ని మిలియన్ మాలిక్యూల్స్ మమ్మల్ని తయారు చేశాయో..ఆ సమ్యుక్త జీవ మహా కణం చలన విధానమనే ఈ జీవి-తం ఇలా ఎందుకుందో! అవ్యక్తం, అతీతం ప్రతి దానికీ జవాబులు. అతీతమే జీవితం ఈక్వేషన్. అవ్యక్తాన్ని సాధించాలంటే శక్తి కావాలి. శక్తి పొందడానికి జ్ఙానం కావాలి. అందుకూ ఒక మంత్రం కావాలి. అసలు చిన్న మాట - ఎంత నేర్చుకుంటున్నా ఇంకా ఎంతో ఉండేలా ఎలా సృష్టించావు నీ సృష్టిని?

మాష్టారిని అడిగాను అసలు ఋతంభర అంటే ఏమిటి అని. ప్రతి పదానికి మనకి అర్ధమయ్యే అర్ధం వెనకాల అర్ధం వెనకాల ఒక మూల తత్వం ఉంటుంది. (దీని గురించి నిజంగా జరిగిన ఓ కధ చెప్పాలి) అది చిత్రంగా ఉంటుంది. ఆ తలంలో జవాబు చెప్పారు ఆయన. ఋతంభర అనేది ఇంగ్లీషులో 'రిధం ' అంటాం కదా దానికి సంబంధించినది అని. రిథం అనేది కంపనాన్ని (వైబ్రేషన్) సూచిస్తుంది. అది తరంగాలని సృష్టిస్తుంది. అవి ప్రయాణించి మన చెవిని చేరితే అవి మన వినికిడి పరిధిలో పడితే, మన చెవులు విని, మెదడు అర్ధం చేసుకుని చెపుతోంది ఇదీ సంగతి అని. ఇవి విద్యుదయ్స్కాంత తరంగాలైతే కాంతి అంటున్నాం. చూస్తున్నాం. అంటే మన చూసినా విన్నా అన్నీ తరంగాలే. అన్నీ రిథం జనితాలే! మనసుతో ఆలోచించి, మెదడుతో దానికి రూపాన్ని, భాషని ఇచ్చి ఇంకోళ్ళ మెదడుకి శబ్ద తరంగాలుగా పంపుతున్నాం. ఈ పనంతా మెదడు నించి మెదడుకి 'లాజికల్ ' గా జరుగుతుంటే అది ఆలోచనల మార్పిడి. చిత్రమేమంటే ఋతంభర మనసు మాట్లాడే ప్రక్రియ. మనసుతో వినాలి. మనసు ఇంద్రియంగా ఆలోచనలని 'ప్రోసెస్ ' చెయ్యాలి. బుద్ధి వేరు, మనసు వేరు (అందుకే హస్త సాముద్రిక శాస్త్రంలో లైన్ ఆఫ్ మైండ్ వేరు, లైన్ ఆఫ్ హార్ట్ వేరు - ఋతంభర వినాలంటే హార్ట్ పూర్ణత్వం చెంది ఉండాలి, మీకు తెలుసు నేను చెప్పేది భౌతికమైన హృదయం కాదు అని). మనసుకి చేరే ఈ ప్రకంపనాలు, మన మూల తత్వమైన సృష్టి కర్తతో అనుసంధానంలో ఉంటాయి. ఇవి హృదయ స్థానమైన అనాహత చక్రానికి చెందినవి గా చెప్పవచ్చు (అందుకే తల్లి శిశువుతో తన హృత్ స్పందన వినిపించే ఎడంవైపు ఉంచి పడుకుబెడుతుందా?). మనసు పూర్ణత్వాన్ని చెందే కొద్ది సాధకుడి ఋతంభర ఉన్నత స్థితిని చేరి శబ్దం అక్షరాలుగా మారే విశుద్దిని దాటి మహా జ్ఞాన త్రిపురము, 'మహా కాళేశ్వర ' స్థానము, అతీంద్రియ శక్తికి ఉన్నత సోపానము ఐన ఆజ్ఞా చక్రాన్ని చేరి అక్కడినించి సంకేతాలు పంపడం, తెలుసుకోవడం చేయగలుగుతాడు. కనుబొమ్మల మధ్య ఉన్న అజ్ఞా చక్రంలో నామము, విబూది, కుంకుమ పెట్టుకున్నప్పుడల్లా ఆ శక్తిని ప్రేరేపిస్తున్నామన్న మాట.




అహాన్ని జయిస్తే కాని ఇలాంటి అనుభూతులూ రావు. ఓ సారి రాధా దేవి కృష్ణుడి వేణువుని అడిగిందిట - "వేణువా కృష్ణుడికి నువ్వంటే ఎందుకంత ఇష్టం? " అని. "ఏముందమ్మా నేను అంతా ఖాళీ - ఆయన ఏమి ఊదితే అదే ..." అందిట. అసలు కృష్ణ తత్వంలోనే అనేక రహస్యాలు ఇమిడివున్నాయిట. కృష్ణుడి వేణువు ఋతంభర అతీత నాదానికి ప్రతీక అంటారు. ఆయన శిరస్సున నెమలికన్ను పూర్తిగా తెరుచుకున్న మూడో కన్నుకి సూచన అంటారు యోగులు. పరమానంద నాదబ్రహ్మని అనుభూతి చెందే వేణువు మనం కావాలంటే నిర్మలమైన మనస్సు కావాలిట, ఏ మంత్రం ఫలించాలన్నా, ఋతంభర వినిపించాలన్నా. అవును మనసు సిం హాసనంలో మనం కూర్చుని ఉంటే ఆ కృష్ణుడెక్కడ కూచుంటాడు, ఆ పరమాత్మ దివ్యత్వం ఎక్కడ స్థిరమౌతుంది? అదే రమణ మహర్షీ చెప్పారు. నువ్వెవరు నువ్వు తెలిసుకో నున్ను నువ్వే అడిగి అని. అందులోనే తెలియచ్చు నువ్వు నువ్వనుకుంటున్న చిన్న కాదని, ఈ లోకమంతా నీదని. ఆ జీవనకల్పనా కాంతి సంద్రంలో అలల్లా వచ్చే ఈ చిన్ని సంఘటనలకు నువ్వు చలించాల్సిన పని లేదని, ఇంతకన్నా పెద్ద పని ప్రతివారికి ఉందని, అదేంటో నిన్ను నువ్వే తెల్సుకో అని.

శ్రీ గురుభ్యో నమః

ఈ రోజు వన భోజనాలన్నారు కదా జ్యోతి గారు నాకు అసలే వంటలు పెద్ద గా ఇష్టం వుండదు.. తినటం కాదు వండటం ఇష్టం వుండదు..... మా ఇంట్లో మా నాన్న గారు చాలా భోజన ప్రియులు, పెళ్ళి ఐన కొత్తలో మా అమ్మ పప్పు చారు పెడితే నచ్చక పోతే తిన్న చోటు నుంచే ఎంగిలి గిన్నెలు పెట్టే చప్టా వైపు ఒకే ఒక్క తోపు తోసే వారంట మారు మాట లేకుండా.అలా ఆ దూర్వస మహా ముని గారి ని సంతుష్ట పరుచు ప్రక్రియ లో మా అమ్మ వంటల సిద్ద హస్తురాలైపోయింది.. కాని నా కెప్పుడూ అంత వంట చేసే పని రాలేదు, మా అక్క వంట చేసేది పై పని నాతో చేయించేది మా అమ్మ కు ఎప్పుడైనా వొంట్లో బాగోక పోతే... మొత్తానికి పెళ్ళి అవ్వక ముందు మహా ఐతే మొత్తానికి ఒక 10 సార్లు వంట చేసి వుంటా.. అదే మా ఇంట్లో ఇప్పటికి చెప్పి నవ్వుకుంటారు అందరు. అలా బలవంతం గా వంట ఇంటిలోకి తొయ్య బడిన ఒకానొక రోజు ఎదురు గా క్యాబేజీ వుంది వండాలి, ఓస్ ఇది తేలికే కదా అని... ఎంచక్క గా కుక్కర్ తీసి ఒక గిన్నెలో అన్నం ఇంకో గిన్నెలో పప్పు, ఇంకో గిన్నెలో, క్యాబేజ్ పెట్టి కుక్కర్ పెట్టేను, కుక్కర్ వచ్చింది, పక్కన చారు కోసం పెట్టిన గిన్నె లో ఎంచక్క గ ముక్కలన్ని వుడుకు కూడా పట్టేయి అసలు ఓ పేద్ద వంట గత్తె లెక్కన ఫీల్ ఐపోతా కుక్కర్ తీసి గిన్నెలు అన్ని ఒక్కొక్కటి విడి గా పెట్టేను ఇంక చూదు పెద్ద అనుమానం ఇప్పుడు ఈ క్యాబేజ్ ను ఎలా కొయ్యాలి ముట్టుకోవాలంటేనే కుదరటం లేదు అని.. అర్ధం అయ్యే వుంటూంది మీ అందరికి నా నిర్వాకం, క్యాబేజ్ ను తరగ కుండా ఆ వుండ పళాన అలా కుక్కర్ లో పెట్టేను అది వుడికి బయటకు వచ్చింది.. దాన్ని ఎలా కట్ చెయ్యాలో తెలియదు, లేపి మా అమ్మ ను అడిగితే కొంచమన్న పాపం అని లేకుండా అందరికి చెప్పేసింది నాకు క్యాబేజ్ కట్ చేసి వుడక పెడతారని కూడా తెలియదు అని. ఇంక పెళ్ళి అయ్యాక నా వంట ల గోల గురించి ఒక పోస్ట్ రాయాలే కాని రెండు మూడు మాటల లో చెపితే అయ్యేది కాదు..


సరే విషయానికొస్తే ఇంత స్టోరీ చెప్పేక ఇంక నా దగ్గర నుంచి ఎవ్వరు పెద్ద వంటలేమి ఆశించరు కాబట్టి టొమాటో పచ్చడి తో ముగిస్తాను.
నాలు గు దోర టొమేటో లు తీసుకుని ఎంచక్క గా ఒక్కోదానిని నాలుగు ముక్కలు కోసి, ఆ ఏమిటి అంటారు కడ గాలా వద్దా అంటా రా మీ ఇష్టం...గిన్నె లో ఒక చెంచా నూనె వేసుకుని దానిలో నాలుగు పచ్చి మిరపకాయలు మూడు ఎండు మిరపకాయలు (అదేమి లెక్క అని అడ గకండి నాకు తెలియదు నాకు ఆ క్షణానికి ఎన్ని తోస్తే అన్ని వేస్తా)వేయించి పక్కన పెట్టుకుని రెండు స్పూన్ లు మినప పప్పు కూడా వేయించుకుని పక్కన పెట్టుకోండి. ఇంకా ఆ గిన్నె లో నూనె వుంటె సరి లేక పోతే ఇంకో స్పూన్ నూనె వేసుకుని టొమేటో ముక్కలు వేసి మూత పెట్టాలి, టొమేటో లు కొంచ మగ్గేక ఆ ముక్కలు ఈ వేయించిన పచ్చిమిరపకాయలు, ఎండుమిరప కాయలు, కొంచం చింత పండు (కొంచం అంటె కొంచెం), వేయించిన మినప పప్పు, ఒక రెండు వెల్లుల్లి గబ్బాలు, ఒక స్పూన్ జీల కర్ర, కొంచం వుప్పు వేసి మిక్సీ లో యాపీ గా నాలుగు తిప్పులు తిప్పండి. మీకు ఇంకా ఈ టొమాటో పచ్చడి గురించి ఆసక్తి వుంటె తాలింపు వేసుకోండి కూసంత నూనె, జరంత ఆవాలు జీలకర్ర, జరంత ఇంగువ వేసి..

తినే వాళ్ళ అదృష్టం బాగుంటె టొమేటో పచ్చడి ఇలా వస్తుంది లేక పోతే ఇక అది మీ వూహ కు వదిలేస్తున్నా








సర్వే జనా సుఖినో భవంతు నా వంట తిన్నాక..


మా అన్నయ్య నా వంట మీద పాడే పాట మీ అందరి కోసం..


వంటంటే తలుసా నీకు తెలియదే వంట చేయకు ......... (టాయ్ టాయ్ టాయ్ విషాదమైన మ్యూజిక్)

వంట చేసానని.... బాగుందని...... పిచ్చి గా కేకలు వెయకు వంట ను శిక్ష గా మార్చకు..

వంటంటే తెలుసా నీకు..

ఏది తినవే చూద్దము తినలేవు కదు

అంతేనె తినమంటె తినలేరు కక్క కుండా వుండ లేరు

అంతేనే నీ వంట ఆంతే ...

అసలు పాట: రావణుడే రాముడైతే... (నాగేశ్వర రావు స్తైల్ లో)

ప్రేమంటె తెలుసా నీకు తెలియందే ప్రేమించకు

మన్సిచ్చానని బదులే లేదని

పిచ్చి గా నిందలు వేయకు ప్రేమ ను చిచ్చు గా మార్చకు..

ఏది నవ్వరా చూదాము నవ్వలేవు కదు

నువ్వు రమ్మంటే రాదు రా నవ్వు

ఇవ్వమంటె ఇవ్వలేరు ఇచ్చామంటే తీసుకోరు అంతే రా జీవితం అంతే..

హ హ హ తిక్క కుదిరింది మా అన్న కు, మా వదిన కూడా నా టైపే వంట లో.. అది కొస మెరుపు..

కొత్త పాళి  గా  మనకందరికి  చిర  పరిచితమైన  మన  నాసీ  (నారాయణ స్వామి)   గారికి  బ్లాగ్ముఖం  గా  పుట్టిన  రోజు     శుభాకాంక్షలు
ఇక్కడ ఎందుకో సరిగా రావటం లేదు :-(  నా    కృష్ణ గీతం    లో చూడండి

చూసి నాసీ కు శుభాబినందనలు అంద చేయండి ప్లీజ్..



అమెరికా లో వారాంతాలు నాకు అప్పుడప్పుడు బహు విషాదాలు. అనుభవజ్ఞులు ఈ సరికి పట్టేసే వుంటారు.. అవును మీరు వూహించిందే నిజం. ఇల్లు శుభ్రం చేయవలసిన రోజన్నమాట. నేను అప్పటికి కష్టం లేకుండా చిన్న ఇల్లు కొనుక్కున్నా ఐనా తప్పదు కదా ఈ క్లీనింగ్ యాతన. ఆ క్లీనింగ్ వాళ్ళు వస్తే కోపం తో వాళ్ళ మీద అరిచి ఇద్దరు ముగ్గురు నన్ను సూ కూడా చేస్తామని బెదిరించేరు, ఎందుకంటే వాళ్ళు వాడే పేపర్ టవల్స్ కి వాడే కెమికల్స్ కి.. నాకు వచ్చే ఆవేశానికి, తుమ్ములకు అబ్బో ఎందుకులెండి.
సరే అటు వంటి విషాద దినం మొన్న ఆదివారం నాకు. అందులో బాగం గా మా అబ్బాయి ని పొద్దుటే ఫిజిక్స్ క్లాస్ కు పంపించి వాడు సాయింత్రం దాకా రాని శుభసంధర్బాన్ని నేను తీరిక గా ఈ పాచి పని తో సెలబ్రేట్ చేసుకోవటం మొదలు పెట్టుకున్నా. యధావిధి గా నా పాటలు పెట్టుకున్నా. ఈ మధ్య న " చిమటా వారి సంగిత విభావరి మన మది ని దోచే ఆనంద విహారి" అని రోజు కొక సారైనా అనుకోవటం అలవాటు ఐపోయింది, అందులో 80 వ శకం పాటలు పెడితే ఒక్క సారి ఇంట్లో జనరంజని రోజులు మధ్యాన్నం 4.15 పాటల టైం, ఇంకా మా ఇంటిలోని నా భాద్యతారహిత కాని ఆనందభరిత జీవితం మళ్ళీ నా చేతికొచ్చేసినట్లు వుంటుంది. సరే దాని గురించి ఇంకో పోస్ట్ రాస్తాను... 

అలా పాటలు వింటున్నా.. హాయి గా "నిరంతరము వసంతములే సంగీతముల సరాగము లె (ప్రేమించు పెళ్ళాడు)" అంటూ బాలూ పాడెస్తున్నారు, ఇంకా ఆగక హాయి గా తన గాంధర్వ గానం తో " ఓం నమహ నయన శృతులకు (గీతాంజలి)" అంటూ, "కీరవాణి... చిలుకలా... పలకవే (అన్వేషణ)" అంటూ మెరిపించి మరిపించి సరే నెమ్మది గా "ఏడంతస్తుల మేడ ఇది వడ్దించిన విస్తరిది (ఏడంతస్తుల మేడ)", "అరటి పండు వలిచి పెడితే తినలేని చిన్నది ఆదమరిచి వూరుకుంటే (ఏడంతస్తుల మేడ)" అంటూ "వుంగరం పడి పోయింది పోతే పోని పోతే పోని (సుజాత)" అంటూ ఏవో అర్ధం పర్ధం లేని పాటలు పాడుతున్నారు. మళ్ళీ నేను కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుంటానని ఇంతలోనే "పున్నమి లాగా వచ్చి పొమ్మని జాబిల్లడిగింది పుష్కరమల్లే వచ్చి పొమ్మని గోదారడిగింది (జడగంటలు)" ," తొలి చూపు తోరణమాయె కల్యాణ కారణమాయే (మల్లె పందిరి)" అని మనసును ఎంచక్క గా ఆయన గొంతులో అలలు అలలు గా సాగే వెన్నెల కెరటాలలో, మెరుపు నురగల్లో కలిపేసి తీస్కెళ్ళి పోతూ పోతూ వున్నారు. 

అలా సాఫి గా జరిగి పోతే నేను ఈ పోస్ట్ ఎందుకు రాస్తానండి ఏదో ఇల్లు శుభ్రం చేసుకుని మా వాడికి చికెన్ వేపుడు చేసుకునే దానిని కదా, ఇలా చిరపరిచితాలు, మరిచిపోయిన పరిచయాలు అన్నిటిని విని ఆనంద పడుతుండగా హటాత్తు గా "అచ్చా అచ్చా వచ్చా వచ్చా నీకు ప్రేమంటే తెలుసా బచ్చా" అంటూ చిరంజీవి పాట వచ్చింది, అది కూడా మర్చి పోయి అందేసుకున్నా ఖూనీ రాగం తొ, వెంటనే వులిక్కిపడి మా నాన్న అక్కడున్నారేమో అని అటూ ఇటూ చూసేను 'అమ్మయ్య లేరు' అనుకుని ఇంతలోనే అరే నేను ఇప్పుడు వున్న కాలం వేరు వేకప్ బేబీ అనుకుని చెంప తట్టుకుని మళ్ళీ క్లీన్ చేసు కుంటున్నా, ఇక నా మీద చిమాటా శ్రీని గారు కక్ష్య కట్టినట్లు వరుస చూసుకోండి "అందగాడా అందవేరా అందమంతా అందుకోరా అలిగి సొలిగి కరిగిపోకు సందెకాడ (జాకీ)" అంటు జానకమ్మ," అక్కుం అక్కుం అక్కుం ఓం నా సామిరంగ అక్కుం అక్కుం అక్కుం ఓం (కిరాతకుడు)","ఇదో రకం దాహం అదో రకం తాపం (గజదొంగ)" ఇంకా అదేమిటి అబ్బా ఆ "అగ్గిపుల్ల బగ్గు మంటది.. ఆడ పిల్ల సిగ్గులంటది" ఇంకా ఇంకా (ఎందుకులెండి రాయాలన్నా మొకమాటం గా వుంది).. అంటు బాలు వరుసగా షాక్ ల మీద షాక్ లు. అసలు నేను మరిచి పోయాను ఈ పాటలన్ని వున్నాయని కూడా. 

ఒక్క సారి అలా గత జీవితమంతా రింగురింగులు గా తిరిగింది, నేను పైన చెప్పిన పాటలన్ని వచ్చినప్పుడు నాకు పాటలు వాటికి అర్ధాలు ఖచ్చితం గా తెలియదు, కాని రెటమతం మాత్రం బాగా తెలుసు. ఏ పాట,ఏమిటి సంభందం లేదు, రేడియో లో వస్తే పాడాల్సిందే దానితో పాటు.నా గొంతు అంతో ఇంతో బాగానే వుండేది, మంచి పాటలైతే మా నాన్న (సుబ్బారావు ఏలూరి) మాట్లాడకుండా కూచుని చక్క గా వినేవారు, ఒక రోజు అక్కుం అక్కుం పాట పాడుతున్నా అనుకుంటా ఇంక చూడు...అక్షింతలు మొదలు, ఎంత పెద్ద ఆర్గ్యుమెంట్ అయ్యిందో, "నీకు అసలు మంచి పాట పిచ్చి పాట తేడా తెలియదా ఏది పడితే అది పాడతావేమే కొంచమన్నా జ్ఞానం లేదు,పెరిగేవు మళ్ళీ... అసలు ఆలోచించావా ఏమి పాడుతున్నాము దానికి అర్ధం ఏమైనా వుందా వెర్రి మొర్రి పాటలు, కాసేపు చదువుకో అని ఇంక చూడు క్లాస్ లే క్లాస్ లు నేనేమో "ఎమి వుంది అందులో ఎందుకు పాడ కూడదు" అని ఒకటే రెట మతపు ఆర్గ్యుమెంట్ లు, పాపం మా నాన్న ఏంచెపుతారు ఆ పాటలకు అర్ధం, మా అమ్మేమో కూర్చుని మా ఇద్దరిని చోద్యం చూస్తుంది (అలా చూసినందుకు ఆమె కు కూడా అక్షింతలు పడ్దాయి లెండి అప్పుడు).

సరే ఆ రింగులు రింగులు ఆపితే ఇప్పుడు మా అబ్బాయి (సుబ్బారావు యలమంచిలి) కు 15 సవత్సరాలు. సుమారు 25 ఏళ్ళ కితం ఏమి జరిగింది కొంచం ఫార్వార్డ్ చేస్తే అదే సీన్. మొన్నీ మధ్య నా కొడుకు, నేను నా ఫ్రెండ్ "పుట్టిన రోజు కు పిల్లలతో బయటకు వెళదాము" అని అంటె బయలుదేరి, యధా విధి గా నీ పాటలా, నా పాటలా అని కొట్టుకుని యధావిధి గా వాడే గెలిచి ఆ కిస్108 అంట అదేదో స్టేషన్ వింటున్నాడు. ఇంక ఏదో పాట " నేనేమొ టీ షర్ట్ ఆమేమో టైట్ స్కర్ట్, నేనేమో స్నీకర్స్ ఆమేమో హై హీల్స్ వేసుకుంటుంది అందుకని నువ్వు ఆ అమ్మాయినే ప్రేమిస్తావు లే" అంటూ ఎవరో చిన్న పిల్ల పాడుతుంది అవాక్కయ్యి అదేమిటి రా ఆ పాట అన్నా...వెంటనే వాడు (నా రెటమతపు కొడుకు) క్లాస్ పెట్టేడు, వచ్చేప్పుడు నా ఫ్రెండ్ కూతురు దానికి 8 ఏళ్ళు అది నా కార్ లో వస్తూ ఈ పాటే మళ్ళీ వస్తుంటే మొత్తం పాట రేడియో తో పాటు పాడింది.

ఒక్క సారి ఆ సీన్ అలా కళ్ళ ముందు గిర గిరా తిరిగి ఆ శుభ్రం చేసే కర్ర ను అలా గడ్డం కింద పెట్టుకుని ఆలోచిస్తూ వుండి పోయాను. అవును అప్పుడు ఎందుకు పాపం మా నాన్న తో అంత ఆర్గ్యుమెంట్ చేసేను. ఏమి ఆర్గ్యూ చేసేనో కూడా గుర్తు లేదు అడగాలి ఈసారి మా అమ్మ కు ఫోన్ చేసినప్పుడు. "నువ్వేమి చేసేవో అదే నీకు తిరిగి వస్తుంది" హతోస్మి... ఇప్పుడు తెలుస్తోంది నాకు నొప్పి.ఎంత ఎబ్బెట్టు గా వుందో ఆ పాట వింటే అందులోను చిన్న పిల్లల నోటి నుంచి. 

జనరేషన్ గ్యాప్ ప్రతి తరానికి తప్పని ఒక సమస్య,అది మరీ భూతం లా ఏమి భయపెట్టటం లేదు కానీ "what goes around comes around" అనే పదానికి నిజమైన అర్ధం తెలుసుకుంటున్నా,ఇంకా మా నాన్నను మాత్రం ఇప్పుడు బాగా అర్ధం చేసుకుంటున్నా, అమ్మ ను కూడా....ప్చ్... టూ లేట్..

ఉష సాగిస్తున్న జల పుష్పాభిషేకానికి నేను అందించే చిన్ని పువ్వు...

మీకు తెలుసా, ఎప్పుడూ 7 చేపలను బయటకు తెచ్చి ఎండబెట్టటానికి ప్రయత్నించి అవి ఎండలేదని ఏడ్చి మొత్తుకుని కధలల్లేము కాని ఒక్క సారి సజీవం గా అలల వూయలలూగుతు అనంత జల సంపదలను అలవోక గా తోకలతో ఎగరేసి పట్టుకుంటున్న మీనమ్మ ను, మత్యావతారుడిని మరి కధ ఏమిటో అని అడిగితే ఏమని చెపుతాయో... వినాలని వుందా... మరి రండి ఐతే ఆలస్యమెందుకు...

చేపమ్మ చేపమ్మ కధ చెప్పవు నీ ముద్దుల మొప్పల విదిలింపుల నుంచి చిందే చినుకుల తునకలను వంపులు తిరిగే జల ప్రవాహం తో కలిపి మమైకమయ్యేట్లు, మా చిన్నారి పొన్నారి ని ఈ రోజు నిద్ర పుచ్చటానికి నా గళం నుంచి నీ వాక్కు గా...

అయ్యో బుజ్జమ్మా ఏ కధ చెప్పనమ్మా.. వినాలనున్న చెవి కి ఇంపైన కధ చెప్పనా ............అందులో ప్రణయాలు, పలకరింపులు, చుక్కల మధ్యన సాగే విరహాలు.. చూపుల పలకరింతల కౌగిలింతలు, కాలమాపేసిన విరహపు పలవరింతలు.. వద్దా...... చిన్నరి బుర్ర కు అర్ధం కాదా.. సరే ఐతే...

సముద్రపు అడుగున పుట్టే అగ్నీకీలలు దావానలమై ఆ వెలుగులో మారిన జీవితాలు, ఆ వెలుగులో వేటాడిన తిమింగలాల కధ చెప్పనా.. అయ్యో మొఖమలా పెట్టేవే సరే అదీ వద్దులే...

గాలికి, వెలుతురికి, ఆహారానికి, ఆహార్యానికి అన్నిటికి నీళ్ళలోనే వుండి వాటినే నమ్ముకున్న మమ్ములను మా చిటికంత ప్రాణాలను యముడల్లే దునిమిన మీ జాతి ని చూసి పొంగిన మా కన్నీటి సముద్రపు కధ చెప్పనా.. పులసల పులుసల్లే రుచి గా వుండదు అంటావా ?... సరే ఐతే అదీ వద్దులే

సరే చిత్రాల లోకం లో వయ్యరాలు పోయే ఒక చిన్ని రంగు రంగుల చేప పిల్ల కధ చెప్పనా..
ఓహ్ అప్పుడే బావుందా చెప్పకుండానే చప్పట్లు కొడుతున్నావు.

అనగనగా ఒక లోకం లో........ అబ్బ అప్పుడే ప్రశ్నా..! ఏమి లోకమంటే... వు..... మత్స్య లోకమనుకో, ఒక చిన్నారి చేప పిల్ల వుండేది... అమ్మ నాన్నలకు ముద్దుల బుజ్జమ్మ, ఆట పాటలు తప్ప అన్యమెరుగని చిన్నమ్మ. తెలి తెల్లవారగానే తొలి కిరణం నీలపు నురగలను చీల్చుకుని అడుగుపెట్టీ పెట్టగానే ఆటలకు తయారైపోయేది... ముత్యపు చిప్పలలో ముత్యాలన్ని తన సొత్తే... నీలి నీలి పూల పోగులన్ని తన చిన్ని ఆల్చిప్పల ఇంటి ముందే, తన వూపిరి వదిలిన నీటి బుడగలే అను నిత్యం ఆడుకునే బంతులు...తన చెలికత్తెల తో కలిసి ప్రవాహపు జోరుకు ఎదురీదటమే జీవిత లక్ష్యం... ఆ సయ్యాటలో వూగే కెరటాల వూయాలలే ఆట ఆట కు మధ్య విరామ విహారాలు.

అలా ఆడుతున్న మన చిట్టి చేపమ్మకూ కాల ప్రవాహం లో ఈదటం తప్పలేదు మరి, కాని పాపం ఆ బుజ్జి చేపకు ఈ కాల ప్రవాహానికి ఎదురీదటం ఆట కాదు, ఆ ప్రవాహం అన్నిటిని మహా వేగం తో తనలోకి వూడ్చుకోవటమే తెలుసు కాని ఎదురెళితే వదిలెయ్యదని తెలియదు... తెలియక ఆ చిట్టి చేప తన అమాయకత్వం తో ఎన్ని ప్రయత్నాలనుకుంటున్నావు........వుండు ఒక్క నిమిషం నా బంగారం నిద్ర లేచిందేమో చూసి వస్తా...... వూ... లేదులే... ఎక్కడి దాకా వచ్చాము... ఆ ఆ ..చేప ఏమి చేసింది అని కదు చెప్పుకుంటున్నాము...

అమ్మ నాన్న ల కంటి కాపలా నుంచి దాటి వచ్చేక స్వేచ్హ, హక్కుల తో వచ్చే కొత్త తరంగాల వూయలలు భాద్యతను విధులను మరిపించి జోకొట్టేయి ఒక్కొక్క సారి.. భాద్యత తో జీవితాన్ని ముడి పెట్టుకోవటం అనే ఈతలో, భాద్యత గా చేసే పనులనేమో విధి కదిపే కెరటాలనుకుంది, విధి గా సాగించవలసిన సాగర యాత్ర నేమో విసిరేసిన భాద్యతల సుడిగుండమని భయపడేది...

ఏమిటీ.... భాద్యత విధి అంటే ఏమిటి అంటావా? విధి నీ ధర్మం, ప్రకృతి నీకిచ్చిన పని....., భాద్యతంటే ఆ ప్రకృతి ఇచ్చిన విధులను నెరవేర్చటం కోసం మనం చేయవలసిన కొన్ని పనులు... వు..... ఇంకా వివరం గా కావాలా? నీకు అర్ధం అయ్యేలా ఎలా చెప్పాలబ్బా... నీ చిన్నారి బుజ్జమ్మ ను నువ్వు చూసుకోవటం, నీ బుజ్జమ్మ పాలు తాగటం మీ విధి ఐతే ఆ పాల కోసం నువ్వు పని చేయటం, తాగిన పాలు అరగటం కోసం బుజ్జమ్మ బొమ్మలను తిరగేస్తూ ఆడుకోవటం మీ భాద్యత, ఆగాగు నాకు తెలుసు నువ్వు ఏమి అడుగుతావో...

అమ్మాయి అది భాద్యత అని తెలియకనే విధి అని చేస్తోంది అందుకే ఆ పని ఆమె కు ఆనందాన్ని ఇస్తుంది, నీ భాద్యతను, నువ్వు నీ వయసుతో తెచ్చిన తెలివి కి, తర్కాన్ని కలిపి ఆ బాధ్యతను ఖర్మ అనుకుంటూ తర్కానికి బుద్ది, అహాన్ని కలిపి ఆలోచిస్తున్నావు కాబట్టి అది భారమవుతోంది.. సరే కధ కొద్దాము...

ఇలా ఈ బాధ్యతల బాధలు బంధనాలతో కాల ప్రవాహపు కెరటాల లయ లో చిన్ని చేపమ్మ ఎదుగుతు ఆ నీటి లో ఒదుగుతూ, కదులుతు తనను ఎత్తి ఈ భవ బంధనాల నుంచి తప్పించగల మత్స్యావతారం కోసం ఎదురు చూస్తూనే వుంది... చూస్తూనే వుంది, బుజ్జమ్మ అమ్మ అయ్యింది అమ్మ కి ఇంకో బుజ్జమ్మ వచ్చింది.. ఆగక సాగే ఈ జీవ యాత్ర అలుపెరుగక ఆది నుంచి, అనాది గా అలా సాగుతు కాలాలు కదులుతు..... చరిత్రలు మారుతూ వుంది... వుంటుంది ...
ఇంక కధ కంచికి మనం బతుకు ఈత లోకి..... ఇది ఈ చేప చెప్పే కత.

స్వాంతంత్ర దినోత్సవపు శుభాకాంక్షలు

చిన్ని జోక్ లాంటి ఒక నిజం మా ఆడవాళ్ళ స్వాతంత్రం మీద మేమే .....



మనకు స్వాతంత్రం వచ్చింది అంటగా ?????


మనకా ...!!!!!!!!
నిజమా అమ్మ.... మనకు కూడా వచ్చిందా!!!!!

లేదు రా అమ్మ, మనకు కాదు.... ఇదే మాట 62 ఏళ్ల నుంచి చెపుతున్నారు....నమ్మక..






వెన్నెలంటే నా కిష్టం. సముద్రపు హోరంటే నా కిష్టం. .. వెన్నెలలో తడిసి అలలపై మెరిసే నురగంటే నా కిష్టం. వీటన్నిటిని మొగలి పూల దొప్పలో కలిపి ఇచ్చే మా వూరంటే నాకింకా ఇష్టం...... మేడంటే మేడా కాదు గూడంటే గూడూ కాదు పదిలం గా అల్లుకున్న పొదరిల్లు మాది అన్నట్లు మాది అటు పల్లెటూరికి ఎక్కువ ఇటు పట్టణానికి తక్కువ గా వుండే ఒక మోస్తరు వూరు....

మావూరు అనగానే గుప్పెడు సన్నజాజులు గుండెలపై కుమ్మరించినట్లు ఎన్నో అనుభూతులు ఒక్క సారి మనసును చుట్టుముట్టేస్తాయి నాకు. .. కొన్ని గాఢం గా సాంబ్రాణి పొగలా చుట్టు ముట్టేస్తూ వుక్కిరి బిక్కిరి చేసి మధురమైన స్మృతులను తలపుకు తెస్తే, కొన్ని అప్పుడే విచ్చిన చంద్రకాంత పూలు గాలితో కలిపి తెచ్చే పరిమళాలు మనసుకు అందిస్తాయి. ఇక మరి కొన్ని ఎండిన నేలపై కురిసే తొలి చినుకుల విరిని లేపుతూ మరీ ఆనందాన్ని ఇస్తాయి.

భాష ఏదైనా భావమొక్కటే గుండెకు. అనుభూతుల సాంద్రత వేరైనా సారం మాత్రం ఒక్కటే నాకు మా వూరును తలుచుకుంటే...

మా వూరికి మాత్రమే పరిమితమైన విశ్లేషణలు చాలానే వున్నాయి. నా చిన్నప్పటి నుంచి అంటే పుట్టిన దగ్గర నుంచి పొట్టకూటి కోసం ఈ దేశానికి వలస వచ్చే వరకు నా జీవితం మొత్తం మా వూరిలోనే గడిచింది. పుట్టటం దగ్గర నుంచి, చదువు, పెళ్ళి, వుద్యోగం అన్నీ కూడాను.. మా వూరు సరస్వతి నిలయం. ఒక్క మెడిసన్ తప్ప మా వూరిలో లేని చదువు అంటూ ఏమి లేదు.. అబ్బో అదేమి గొప్ప అంటారు మీరందరు, ఇప్పుడు గొప్ప కాదేమో కాని మరి 1980 ల లోనే అన్ని కాలేజీల్లోని కోర్స్ లు మా వూరిలో వున్నాయంటే మరి అది మాకు గర్వ కారణమే కదా..

మా వూరి లో మిరప కాయ బజ్జీ తిన్న వారెవ్వరైనా ఒప్పుకోవలసిందే ఇంత మంచి బజ్జీ ఎక్కడా తినలేదు అని.... అంతే కాదు మా వూరు జగద్విఖ్యాతమైన లడ్డు కు కూడా పేరెన్నిక కన్నది, తిరుపతి కాదండోయ్...తిరుపతి లడ్డు తరువాత అంత గా ప్రఖ్యాతి చెందిన బందరు లడ్డు మరి మాదే కదా...
లడ్డు ఏమిటి లెండి, హల్వా, అది అనే కాదు అసలు మా వూరి పేరు మీదే అంటారు కదా బందర్ మిఠాయి అని.

మా వూరికి ఒక్క పేరే కాదండోయ్..... మచిలీపట్టణం అని కూడా అంటారు.. ఎప్పుడో పోర్చుగీసు వాళ్ల కాలం లో జాలరులకు ఒక పేద్ద చేప దొరికితే , ఆ చేప కన్ను తో ఫోర్ట్ తలుపే కట్టించారట అందుకే మచిలీ (చేప) పట్టణం అని పేరు వచ్చిందట. మత్య ప్రియులకు మా వూర్లో చాలా రకాల చేపలు,పీతలు గట్రా దొరుకుతాయి.

మా వూరికు పక్కనే సముద్రం, క్రిష్ణమ్మ సంగమపు అందాలు చూసి తీరవలసిందే కాని చెప్పనలవి కాదు.... నదులన్నీ వచ్చి సముద్రం లో కలవటం ఎంత సహజమో చదువుల కోసం, కోర్టు పనుల కోసం, మంచి వైద్యం కోసం, మా వూరుకు రావటం అంత సహజం గా వుండేది ఒకప్పుడు.

ఇప్పుడంటే రెసిడెన్షియల్ కాలేజ్ కల్చర్ పెరిగి పోయింది కాని మా వూరి హిందు కాలేజ్, నేషనల్ కాలేజ్ ఎంత మంది గొప్ప విద్యా వేత్తలకు, కళాకారు లకు పుట్టినిల్లు గా వుండేవి అనుకుంటున్నారు. ఆ లిస్ట్ మొదలు పెడితే అబ్బో ఇప్పట్లో అయ్యేది కాదులెండి. అంత ఎందుకండి... మా వూరి గురించి మంచి దర్శకులుగా పేరు వున్న జంధ్యాల గారు ఒక సినిమానే తీసేరు అంటే ఇంక మాటలెందుకు లెండి... ఏమిటా సినిమా అనుకుంటున్నారా? ష్... గుప్... చిప్.... చూడండి మీకు అందరికీ మా వూరి గొప్ప తనం తెలియక పోతే నేను మీ అందరికి ఫ్రీ గా ఒక డీ.వీ.డి పంపుతాను మరి...

ఈ దేశం వచ్చేక కూడా మా వూరి వాళ్ళు ఎక్కడైనా కనిపిస్తే మళ్ళీ ఒక్క సారి మా పాండు రంగడి ని, మా పున్నాగ పూల ను, మా మాలతీ లతలను, అంత కంటే ఎక్కువ మా సముద్రపు గాలిని తలిచి మురవక పోతే మా కంటే కూడా మా పక్కన వాళ్ళు ఆశ్చర్య పోతారు... కావాలంటే మా బోస్టన్ లో ఎవరిని ఐనా అడగండి. నిజం... మా వూరి మీద ఒట్టు...!!!!!!!

సుజన రంజని కోసం ఎప్పుడో రాసిన ఈ టపా ను ఎక్కడో పారేసుకున్నా, అడగ గానే వెతికి ఇచ్చిన కాంతి కిరణ్ గారికి ధన్య వాదాలతో..




స్నేహం..... ఈ ప్రపంచం లో రక్త సంబంధం తో వచ్చే సంబంధాలు కొన్ని ఐతే, మన మనసుతో సంపాదించుకునే సంబంధాలు కొన్ని. సంబంధమెలా వచ్చినా బంధమెప్పుడు అపురూపమే, అపురూపమైన బంధాలకే అపూర్వమైన అనుభందం ఈ స్నేహంతో... స్నేహమంటే ఎంతో మంది కవులు ఎన్నో పాటలు రాసేరు, కవితలల్లేరు, రచయతలు కధలు రాసేరు సినిమా లు తీసేరు.. స్నేహమంటే ఎంత మంది ఎన్ని విధాలు గా చెప్పినా ఇంకా చెప్పటానికి వీలయ్యేది...... చెప్పుకోవటానికి మిగిలుండేది...


చిన్నప్పుడు కలిసి బడిలోకి పరుగెత్తిన ఆకతాయి కాలపు స్నేహాలు, వురకలు వేసే వయసు లో జీవితాల నుంచి దూసుకెళ్ళే స్నేహాలు, ప్రపంచం లో ప్రతి విషయాన్ని మనదైన..... మన కంటి తో నిర్వచనాలు నిర్ణయించె వయసు లో జీవితమే తనదనిపించే స్నేహాలు, ప్రపంచాన్ని పాదాక్రాంతం చేసుకోవాలనే వుత్సహం లో గమ్యం వైపు పరుగు మొదలెట్టినప్పుడు తోడు పరుగెత్తిన స్నేహాలు, 


తనదైన జీవితం లో తనతో పాటు గా తోడు నిలిచి మది నిండే స్నేహాలు... ఎన్నని చెప్పినా ఎంతని చెప్పి నా ఇంకా అసంపుర్తి గా చెప్పటానికి మిగిలి... సంపూర్తి గా వున్నానంటు జీవితాంతం తోడుగా ఆకతాయి తనం నుంచి ఆఖరి మజిలి వరకు కలిసి వచ్చే స్నేహాలు....

స్నేహమా నీకిదే నా శత సహస్ర కోటి వదనాలు...



జీవితమంటే స్నేహమే అనే దిశ లో నాతో కలిపి అడుగేసి, స్నేహమంటే నిర్వంచించిన నా ప్రాణ హితులకు, స్నేహమంటే అవసరాలకు వాడుకోవటమే అనే నిర్వచనాన్ని పాటించి గుండెలో అనంత దుఖ సాగరాలను నిలిపిన స్నేహితులకు , జీవితపు ప్రతి మజిలి లో వచ్చి చేరి జీవిత కష్ట, క్లిష్ట సమయాలలో తమ స్నేహ హస్తం తో గట్టెకించిన ప్రియ నేస్తాలకు, చెమరించిన కన్నులలో చేమ ను..... నవ్వైతే పెదవితో, బాధ ఐతే గుండె తో పంచుకున్న మిత్రులకు, పరిచయమైన అతికొద్ది కాలంలోనే ఒక స్నేహ కుటుంబమైన బ్లాగ్లోకపు నేస్తాలందరికి ప్రపంచ స్నేహితుల దినోత్సవపు శుభాకాంక్షలు.

చెలిమి అనే అపురూప పరిమళం సదా మన జీవితాలలో నిండి వుండాలని, ప్రతి రోజు స్నేహోత్సవమై అనుక్షణమొకసంబరమై స్నేహ బంధాలు ిలబడాలని సదా కోరుకుంటున్నాను
.


ఇదేమిటిరా బాబు "సత్యమేవ జయతే" కదా ఇలా ఈ అమ్మాయి వక్ర భాష్యం చెపుతుందేమిటా అనుకుంటున్నారా? "సత్యమేవ జయతే" లోని నిబద్దతను గురించి కాదు నా ఈ పోస్ట్ .... అమెరికా లో "చిక్కుమేవ జయతే" అనే నానుడి అనుక్షణం గుర్తెట్టుకోకుండా దారి పక్కన పిజ్జా కొట్టు వాడు పిలిచాడని ఆ పక్కన మాల్ లో చైనీస్ వాడు ఒకటే కేకలు వేసి పిలిచి మొహమాటం పెట్టీ 5$ కే బోలెడంత ఇస్తానని ఆశ పెట్టేడని వెళ్ళేమా........ ఆతరు వాత ఇదిగో నాలా ఇలా నానా కష్టాలు పడవలసి వస్తుంది అనే సందేశాన్ని ఈ ఆది వారం మన బ్లాగ్లోకం మిత్రులకు చెప్పి నా ఎద ఘోష ను పంచుకుందామని మొదలు పెట్టేను...

పొద్దు నిద్ర లేచిన దగ్గర నుంచి ఏదో ఒక పని కోసం అటు ఇటు పరుగులెత్తి కాలేజ్ నుంచి ఇంటికి, అక్కడి నుంచి ట్యూషన్ కు, అక్కడనుంచి వూరి మీద పెత్తనాలకు తిరుగుతు ఎప్పుడు ద్విచక్ర వాహనం (సైకిలు, మోపెడ్ లు కాదని గమనించ ప్రార్ధన) మీదో..... నిలువు కాళ్ళమీదో తిరుగుతు కాసేపు ఖాళీ వస్తే ఏవో ఒక ఆటలు ఆడుతు పెరిగి వచ్చిన గతం నుంచి, (అంటే 20 ఏళ్ళ కితం మేము నిజం గానే ఇవన్ని చేసే వాళ్ళము మరి ఇంతలేసి చదువుల పోటీ లు అప్పట్లో లేవు కదా, తినింగ్స్ తిరిగింగ్స్ కదా మొదటి వ్యాపకం చదువు తరువాత వ్యాపకమే)
ఈ జంతర్ మంతర్ మాయా లోకం లోకి వచ్చి పడి..... చిన్నా పెద్దా ప్రలోభాలకు ఆశ పడి...... ఇందాక నేను చెప్పినట్లు కొండకచో కక్కూర్తి పడి..... తిని...... తరువాత పిల్లలతో కలిసి తిని, మొత్తనికి తిని తిని అర్ధం అయ్యింది కదా.......

ఒక రోజు పొద్దున్నే పిల్లలు మనలను విసిగించకుండా వాళ్ళంత వాళ్ళే తయారు అయ్యి స్కూల్ కు వెళ్ళిన శుభ సందర్భం లో తీరిక గా అద్దం లో చూసుకుంటే ఏమి వుంది డింగ్.... డింగ్ డింగ్... నెత్తి మీద తెల్ల వెంట్రుకలు, తాపీ గా శరీరం మీద ఎప్పుడు వచ్చి చేరిందో ఆట్టే గమనించకుండానే చేరిన ఒక 20 పౌండ్స్... కళ్ళ కింద నల్ల చారలు...

అంతే సీన్ కట్ చేస్తే ట్రెడ్ మిల్ల్ మీద లగో లగో... తెల్ల బియ్యపు మూట మాయం అయ్యి చేరిన గోధుమ పిండి గోతాం... గోధుమ రవ్వలు అబ్బో ఒకటేమిటి లే...

అందుకే

ఇంట్లోను పని లోను పెద్ద అక్షారాలతో
ఈ మూడు సూత్రాలు ప్రింట్ చేసి పెట్టు కున్నా ప్రతి క్షణం కనపడేటట్లు..

"చిక్కుమేవ జయతే" , "డైటింగే పరమో ధర్మః" , " దేహో రక్షతి ఆరోగ్యం రక్షితహ" (ఇది బ్లడ్ ప్రెషర్ వచ్చినాక కలిపేను... )