భావనాంతరంగం

వర్షాకాలమంటూ ఒక ప్రత్యేక కాలమే లేని దేశం లో, ఈ కాలం ఆ కాలం అని లేకుండా.... ఏ కాలమైనా అకాలం గా వూడి పడగల ఏకైక అతిధి మాకు ఈ వాన జల్లే కదా.. జల్లంటే జల్లూ కాదు విరి జల్లు కాని, విరులంటే విరులూ కాదూ వరదల్లే కాని అని పాడుకోవటమే మాకు వాన వూసు వస్తే... వసంతమొచ్చిందో అని గుట్టలు పోసిన మంచు మీద పడ్డ వాన చినుకేగా, మొదటి సారి మరి మాకు వుప్పందించేది.  






ఆ కబురు కరిగిన నీరై, ఆ పైన మెరిసిన వాన చినుకుల తెల్లాటి మెరుపుల మురిసే లోపు, మేమొచ్చామో అని వాన చినుకు కు తోడు పూలు పైకొచ్చి పలకరిస్తాయి. ఇక పాడుకోవటం మొదలెడతాము కోటి ఆశలను గుండె నిండా నింపుకుని "April showers bring May flowers "  అని, ఇంకా మా కోసమని విరబూయ బోయే వనాల వరదలను తలచుకుంటూ... ఆ పైన మురుసుకుంటూ...


ఇక చూడు ఆ చినుకమ్మ విన్యాసాలు,  ఎన్ని కబుర్లను మోసుకొని తెస్తుందనుకుంటున్నారు. ఇదుగో దూర దేశానికి నిరుడు తరలి పోయిన ఆ పెద్ద డేగ లొస్తున్నాయి జాగర్త... ఇక్కడే కదా అని ఆలస్యం గా గూటికి చేరుకోకు అని చిన్ని గువ్వ పిట్ట కు రెక్క నిమురుతూ ఒక చినుకు... 




తన పిల్లలను పొదగటానికి ఎక్కడ నుంచో ఎగిరి మా అడవులకు రానున్న ఎర్ర కళ్ళ బుల్లి పిట్టలకు గూడు మెత్త గా వుందో లేదో అని ఆకు ఆకుని బతిమాలి గాలితో కలిపి తడిపి పక్క చేస్తున్న ఒక చినుకు.... వసంతమంతా మా ముంగిట పోయటానికి ముందటేడూ మిగిలిన ఆకుల అవశేషాలను వూడ్చి కళ్ళపి జల్లి పోతూ ఎన్నెన్ని చినుకులు పలకరిస్తాయనుకుంటున్నారు. సరి ఆ వసంత వీర భోగం అవుతుందా..

పూలతో సొమ్మసిల్లి ఎండలకు తేరుకుంటూ... ఎండాకాలం మాకు పంటల కాలం అని పాటలు పాడుకుంటూ...... ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపుసొలుపేమున్నది అని కూని రాగాలు (గిట్టని వాళ్ళు ఖూనీ రాగాలనటం కద్దు)  తీసుకుంటూ పనులు చేసుకుంటున్న మమ్ములను .. ఎండలలో మేమెక్కడ మాడి పోతామో అని ఒక వారం ఎండలు మండేయా, వెంటనే నేనున్నానని ఒక గ్రీష్మ గానం,  ఎండల ఎర్ర దనాన్ని పల్లవి గా చేసి, వుడుకు పొగల తాళం వేసి ఆ పైన చినుకమ్మలు..... గబ గబా గుబ గుబా వచ్చి వూసులాడుతూ.... పాటలాడతాయి.  మా పెరళ్ళలో అమృత ధారలు కురిపించి శక్తి నిస్తాయి. ఇక అడవులను, దారిలోని చెట్లకు.... లాల పోసి లాలించే తల్లై పాడే చినుకు రాగం, సెలయేళ్ళ ధారలను జీవ ధారలతొ నింపే ఆ చినుకు మహిమ వర్ణించ నా తరమా... 

ఇలా ఇన్ని హొయలు పోయిన చినుకమ్మ ఆగుతుందా... సూరీడు కాసంత కనుమరుగవ్వటానికి తయారవుతూ.... రాత్రి ఏడు కల్లా అలసి పోయానోయ్ అని తన ఎరుపును చెట్టు కొమ్మల అంచున అద్ది, నును లేత చలి గాలి దుప్పటి కప్పుకుంటుంటే....... మరి నేను కూడా వెళ్ళాలోయ్ అని కన్నీరు మున్నీరు గా మా ముంగిట ధారలై నిలుస్తుంది. కొమ్మ కొమ్మ ను పువ్వు పువ్వు ను శెలవడిగి... మా అందరికి Happy Thanks giving, Merry Christmas ఆ పైన Happy new year అని చెపుతూ.... అప్పటికి వచ్చే విజయ దశమి కి చేమంతుల పూబంతులను పన్నీట జలకాలాడించి దుర్గమ్మకు పెట్టమని నిద్ర ఆలస్యం గా లేస్తానేమో అని మా కిటికి పైన ఈడ్చి కొట్టి మరి నిద్ర లేపుతుంది... ఇది మాత్రం చినుకమ్మ నాకొక్క దానికే ఇచ్చే ప్రత్యేక బంపర్ ఆఫర్.


ఇలా మా అందరితో ఎన్నెన్నో భావాల, అనుభవాల, అనురాగాలను పంచుకుంటూ...... మా మధ్యన నీటి తెర గా, ఆ అపైన పొగ మంచు తెర గా, చివరికి మంచు లా ఘనీభవించి.. మా శెలవడిగి, తెల్లటి చలి దుప్పటి కింద బొజ్జుని మరుసటి ఏడుకే నా పలకరింపు అని చెప్పి మాయమవుతుంది. ఇదండి మా వూరి వాన చినుకు చెప్పిన సద్దులు. బాగున్నాయా. ఒక జ్నాపకం అని చెప్పి ఎన్ని చెప్పానో చూసారా.. ఇందులో అన్నీ అందరికి తెలిసినవే ఐనా మంచి కబురు నలుగురితో మళ్ళీ మళ్ళీ పంచుకోమంటారు కదండి అందుకని ఇలా మీతో.  

ఎప్పుడో 230 ఏళ్ళ పై మాటే అమెరికా కు స్వాతంత్రం వచ్చి... వుహూ బ్రిటన్ వాళ్ళ నుంచి తీసుకుని ... ఎంత పెద్ద విజయమో.. !!!!ఎన్నెన్ని ఎత్తు పల్లాలో... ఎన్నెన్ని వివక్షతలో... వితరణలో... ఎన్నెన్ని దేశాల నుంచి ఎన్ని లక్షల మందో వచ్చి ఈ దేశాన్ని తమది గా చేసుకున్న వైనం. తలచుకుంటే చిత్రం...!!! స్వయం శక్తి తో ఆలోచించి తెచ్చుకున్న అబ్బుర పరిచే శక్తి..... ప్రపంచాన్ని చేతిలోకి తెచ్చుకోగల ధీయుక్తి.. 

బానిసలు గా తెచ్చుకున్న నల్ల జాతీయులు... వారి తిరుగుబాటు... ఇప్పటికి వారిని బానిసలు గానే గుర్తిస్తున్న కొన్ని రాష్ట్రాల confederates...... మూతి మీద మీసమున్న వాడల్లా అరబిక్ సాహెబులు అనే అమాయకత్వం లో కొందరు.... ఇండియా వాళ్ళు కనపడితే వూరికే చేతులూపకుండా (షేక్ హేండ్స్) నమస్తే చెప్పి తప్పుకునేంత గా మన సంస్కృతి తెలిసిన వాళ్ళు మరి కొందరు... తెల్ల వాళ్ళ మధ్యనే కొందరిని చిన్న చూపు....... మరి కొందరికి పెద్ద పీట, అసలు వాళ్ళ దేశమైన రెడ్ ఇండియన్స్ కు వెనుకబడిన తెగల, జాతుల కింద రిజర్వేషన్స్. సంస్కారమంటే వీళ్ళ దగ్గరే నేర్చుకోవాలి అనేంత గా ఎదుటి వాళ్ళను గౌరవించే తత్వం, ఎదుటి వాళ్ళ నమ్మకాలకు విలువలకు ప్రాధాన్యత నిచ్చే సాంప్రదాయం... ఎన్నెన్నో దేశాల, జాతుల, తెగల  మధ్యన.... భినత్వం లో ఏకత్వం... ఏకత్వం లో కోకోటి స్వరాలు.....ఇది ఈ దేశం గురించి నాలుగు మాటలలో చెప్పాలనుకుంటే...

నిజం గా నిజం చెప్పాలంటే ఈ దేశానికి ఎందుకొచ్చానో నాకే తెలియదు. బాగా డబ్బులు సంపాదించాలనా? బాగా చదువు కోవాలనా? పిల్లల కు మంచి భవిష్యత్తు (అంటే మనకు అందనిది, అదేమిటో మరి తెలియదు) ఇవ్వాలనా? ఇలా అనుకోవటానికి కొంచం చిత్రం గానే వున్నా ఏమో ఇప్పుడు తలచుకుంటే అప్పట్లో నా మనసులో ఏమి వుందో నిజం గా గుర్తు రావటం లేదు ....

ఏమోలే ఎందుకొచ్చినా...... ఈ దేశపు స్వాతంత్ర దినోత్సవం రోజున ఈ దేశం గురించి నాలుగు మంచి మాటలు పంచుకోవటమే సముచితమని నా ఆలోచన.


 మధ్య తరగతి జీవితాలలో పెద్ద గా ఎదుర్కోని వొడి దుడుకులు.... ఒక క్రమశిక్షణ.. నిబద్ధత... ఎన్ని ఆర్ధిక మాంద్యాలొచ్చినా ఇది వరకల్లే నే తేరుకుని వువ్వెత్తున పైకి లేస్తుందనే ఆశ... ప్రకృతి పచ్చదనం ఆ ప్రకృతిలోని వైవిధ్యత..... ఇంకో పక్క మనది కాని సంస్కృతిని మనది చేసుకునే మమైకత..

నాకు ఈ దేశం లో బాగా నచ్చేదేమిటంటే వాళ్ళ ప్రజలకు.... వాళ్ళ ప్రాణాలకు.. వాళ్ళు ఇచ్చే విలువ... వెంటనే అడుగుతారు మీరు.. వాళ్ళది కాని సమస్య కోసం వాళ్ల వాళ్ళను యుద్ధానికి పంపి చంపుకుంటున్నది ఇతరులను చంపించేది అమెరికా కాదా అని. బహుళ జాతి సామాజిక ఆర్ధిక ప్రయోజనాల కోసం అవును అమెరికా తీసుకున్న నిర్ణయాలు మిగతా కొన్ని దేశాలకు కంటగింపు గానే వుంటాయేమో కాని అమెరికా లోని పౌరులకు ఆఖరు లో మంచి ఫలితాలనే ఇవ్వటానికి దేశం ప్రయత్నిస్తుంది అని నా నమ్మకం. 

ఇక దేశం లోని మన పరిస్తితి అంటే, నాకైతే ఏం ఇబ్బంది అనిపించదు మరి... కొన్ని దక్షిణాది రాష్ట్రాలలో ఆ వివక్షత కనపడుతుంది అంటారు కాని మా వైపు ఏమి అనిపించదు. ఇప్పటికే మనమేదో బాగా తెలివైన కుందేళ్ళమని, మనం ఈ దేశం లో బాగా నాటుకు పోయే మైనారిటీలమని ఇక్కడి అందరి బలమైన నమ్మకం. అలా పాతుకు పోవటానికి మనం పెట్టే పణం ఏమిటో మనం కోల్పోయే జీవితం ఏమిటో వీళ్ళకు అర్ధం కాదు. కోల్పోయే వాళ్ళకే అర్ధం కాదు ఇంక బయట వాళ్ళకు ఏం అర్ధం అవుతుంది లే.

చాలా మంది అదే దో రూల్ లా పుట్టిన దేశమో ఈ దేశమో ఏదో ఒక దానినే ప్రేమించాలి మరొక దానిని ద్వేషించాలి అన్న పంధా లో వుంటారు... నాకైతే రెండు దేశాలన్నా ఇష్టమే ... ఒకటి ఎక్కువ కాదు ఇంకోటి తక్కువ కాదు.. ఒకటి నను కన్న దేశం.. నా మూలాలని గట్టి పరచి నను పెద్ద చేసిన దేశం. ఇంకొకటి నే మెట్టిన దేశం. నా ఆలోచనల పరిధిని పెంచి విశాలత్వం నేర్పి..... జీవితమంటే నేర్పి న దేశం... ఏది గొప్పదంటే ఎలా చెప్పగలం.

మొత్తానికి ఈ దేశం నాకు ఒక మంచి జీవన విధానాన్ని, ఒక మంచి జీవిత అనుభవాన్ని, నా మాతృ దేశం గురించి నేను సమూలం గా గర్వ పడగల సంస్కారాన్ని కూడా పెంచింది. అందుకే ఎవరేమన్నా I love America. Yes it's a capitalistic country. Which isn't ? 

Happy Independence Day .....

సుప్రభాత రాగాలు


ఉదయపు సుప్రభాత రాగాలను నాకు అనిపించిన/కనిపించిన/వినిపించిన రీతిన పంపిస్తుంటే వాటిలో కొన్నిటికి వర్ణాలద్ది ఒక టపా లా చేసి ఇచ్చిన నా ప్రియ/ప్రాణ మిత్రురాలు ఉష కు ప్రేమ తో ఈ టపా.....








ROYGBIV - VIBGYOR ఏదమ్మా నీ వైనం?


కెంపువర్ణ నునుసిగ్గు బుగ్గలు భూదేవి మురిపెమా?

రాత్రంతా ఆగాగి కురిసిన వాన జల్లులన్నీ భూదేవి ని స్నానమాడించి ప్రభాకరుని తో కలయిక కోసం సిద్ధం చేసాయి. జలకమాడిన పడతి మేనికి పుప్పొడి జాజర పూసి ఋణం తీర్చుకున్నట్లున్నాయి పూల కొమ్మలు... మేమేమైనా తక్కువా అని రాత్రి మిగిలిన నీటి తుంపరలను తెలి ముసుగు చేసి ఆమెకు అలంకరణలో సాయమోచ్చాడు వరుణదేవుడు. దుముకులాడే ఏరేమో ఆమె వొంపు సొంపుల్లో... ఎత్తు పల్లాల మధ్య సర్దుకుని పక పక లాడింది. ఇంత అలంకరణతో ప్రియురాలిని చూసిన సూరీడు రోజు కంటే ముందే వచ్చేసాడు ఆమె కోసం ఆనంద కిరణాలను వెద జల్లుకుంటూ.. అబ్బో రసికుడే.. అను నిత్యం జరిగే వారి సమాగమపు ఆనందాన్ని మొగ్గలేసి పువ్వులేసి కిల కిలా పిట్టల నవ్వులేసి.... ప్రకృతి సంబరాన్ని చేస్తోంది.... లోకులంతా సంబరపు నవ్వు బాకాలను , సంతోషాల బూరలను చేత పట్టి ఈ అధ్బుత ఆనంద రాగాలను వర్ణ మిశ్రమం చేసి పాడటానికి తయారవుతున్నారు. మరి భూదేవి మురిపెపు సిగ్గుల మెరుపు కాక ఏమిటి ఆ లేత వన్నెల ఎరుపు......


*****


నారింజ వన్నె పొద్దు ఆ వన్నె నెదుకుతూ పొద్దుగూకే వరకు..




ఎప్పటి లానే ఈ ఉదయం కొత్త వెలుగుల సూరీడుని, మరువలేని వెలుగులను తీసుకోచ్చేసింది.
ఎప్పటిలానే మానస మొక పద్మమయ్యి కనుల రేకుల విచ్చింది.
మరి ఎప్పటికి రాని చెలుని జాడలీనాడైనా ఆగాగి వీచే గాలి తెమ్మెర తెచ్చేనా...??????
దూరాన తానున్నా.... తన నీడ నేనైనా...... నేను నా నీడా కలిసేమా..
ఉదయమా చెప్పమ్మా సూరీడుని కుంగబోకమని
కుంగిన వెలుగున దీర్ఘమైన నా నీడ, మాయమయ్యి చెలికాని తలపు నుంచి నన్ను తప్పిస్తుందేమో....
నారింజ వర్ణాల వెలుగు  కమ్ముతుందేమో అని  ఉదయమే ఆశ 
సాయింత్రానికి  చెలుని జాడ కానక కాపు కాసిన చీకటి దాని వెంబడి వున్నదని దిగులు మిశ్రమమే ఈ నారింజ వెలుగులు.. 


******


పవిత్ర సమాగమాలన్నీ  పసుపు కుంకుమల మేలుకలయిక కాదా?




ప్రతి వుదయమొక నూతన జీవన సౌందర్యమే గా చూడగలిగిన కన్నులకు... ఇంత అందం లోను కొంత వెలితి, ఆ వెలితిలోను నిండిన సంపుర్ణత్వం తోచే సౌందర్యం ఈ ప్రకృతి లో కాక ఇంకెక్కడ తోస్తుంది చెప్పు. ప్రకృతి అంటే మనమే కదా ఆ పంచ ధాతువులతో చేసిన ఈ శరీరం... దానిని, అందులోని మనసును, బుద్ధి ని, హృదయాన్ని ప్రతి క్షణం ప్రభావితం చేసే ప్రకృతి తో అనుక్షణం చేసే సమాగమపు సంబరాలు ఎన్ని చెప్పినా అది ఒక అసంపూర్ణ కావ్యమే... ఎన్ని రాసినా అది ఒక రాయటానికి మిగిలిపోయిన లేఖే కదా... మౌనం ఎన్ని సార్లు కోట్ల జీవ రాగాలను కట్టి .....ఆకులను తట్టి పోయే గాలి తో కలిపి.. మన చెంప నిమిరే మందహాసమై...... ఎన్నెన్నో సార్లు నీ బుగ్గల మీదకు జారే కన్నీటి రాగమై కధలు పాడీ వినిపించలేదు... ఎన్ని సార్లు మధ్యాన్నపు ఎండ ఏటి మీద నీటి ని గాలి తో కదుపుతూ జీవిత సారాంశాన్ని వేదాంతం గా "ప్రశాంతత ఒక్కటే నీకు కావలసిన ఏకైక సాధనం అది నీతోనే నీలోనే వుంటుంది" అని నెమ్మది గా బుజ్జగిస్తూ చెప్పలేదు. ఎన్ని సార్లు సాయింత్రపు కడపటి కిరణం దూరం గా పచ్చటి చెట్టు మీద మెరుస్తూ ప్రణయ గీతాలను గతించిన కాలాలను గడపవలసిన కాలానికి మధ్య వారధేస్తూ నిను ముందుకు నడిపిస్తూ తనేమో వెనక్కి వాలిపోలేదు.. ఎన్నెన్నో భావాల అనుభవాల చిత్రాల మిశ్రమం పసుపు వన్నెల వెలుగులే గా నేస్తం... 


******


ఆకుపచ్చ విప్లవమా ఈ ఉదయం ?




శుభోదయం. పక పక నవ్వే పచ్చటి వనాలను విసిరిన సూరీడుకు వందనాలతో.... చిటపట లాడే ఎండలకు చిర చిర లాడే చెమటలకు... వుస్సో అస్సో ఆప సోపాలకు.. శుభోదయం. .. ఊరంతా ఘుమ ఘుమ లాడే సుగంధాల జాజర పూసిన కల కల మన్న పువ్వులకు శుభోదయం. ఆకుపచ్చ విప్లవమే మా ఊరినిండా.... చల చల్లని గాలి కలలే మా కళ్ళ నిండా మా కోసం  సూరీడిలా వెలుగు రేకలిస్తాడని.... రేకల విచ్చుకున్న జీవన సౌందర్యం మా జీవితాల వికసిస్తుందనీను.. కలలను సాకారం చేసిన భాస్కరుడికి శుభోదయం. సుభోదయాల విరిసిన హరిత వర్ణాలన్నీ మరి భాస్కరుడు మండిచే  విప్లవమేగా ????? కాదంటావా.... 






*******


నిండు నీలాల హారాలు మా దేవికి నయగారాల మురిపాలు..   




ఆగనా మాననా తేల్చని చినుకేమో
ఆగనంటున్న చిగురు కొమ్మల అంచున ఆగాగి మెరుస్తోంది...
నది అద్దం లో చూసి షోకు పడుతున్న కొమ్మ రెమ్మ లతో
అద్దాన్ని కదుపుతూ ఆట పట్టిస్తూ పక పక లోడుతోంది ఇంకో చినుకు.
వయ్యారాల ధరణి పుత్రిక శృంగార సరాగాల తో బద్దకించిన సూర్య వంశీయుడు ప్రతాపాలు కట్టి పెట్టి బోజ్జున్నాడేమో.....
సింగారాల హైమవతి సరస సల్లాపాల తేలిన శైల పతి దరహాసాల చంద్రికల చాయలు భూమిని వీడలేదు..
తప్పక... తప్పించుకోని బతుకు పరుగు పందెం లో అన్నిటిని ఆస్వాదిస్తూ అంతలోనే వురుకులెడుతూ
గమ్యమేదో తెలియకున్నా, గతి తప్పని పరుగుకు సిద్దమా.....
ఇన్ని పరుగుల బతుకు గతుల నీలాల హారాలను ఆ తల్లి మనకల్లితే  ఆ తల్లి కంఠాన నీలాల హారాల మురిపాలను కానుకిస్తోంది ఈ ఉదయం... 


*****


నీలాకాశం మళ్ళీ తొంగిచూస్తేనో?  




ఒంపులు తిరిగి వయ్యారాలు పొయ్యే నదికి చినుకు సోకుల సింగారాన్ని అద్దుతోంది ఈ వాన. పలకరించే వసంతుడి పిలుపుకు పులకరింతలతో సమాగమించి పచ్చదనాన్ని ప్రసవిస్తున్న పుడమి తల్లి కి పచ్చిక వొత్తుల పచ్చదనాన్ని దుప్పటి కప్పి చిగురుమోలకల ఎర్రదనాల నిగారింపును ఇంకా మెరిపిస్తూ మొగ్గల ఆవిర్భావానికి తన వంతు  సాయమందిస్తూ ప్రకృతి లో మమేకమవ్వాలని కాబోలు ఇక్కడా అక్కడా అని తేడా లేకుండా చివరకు మా కిటికీ అద్దాల మీద కూడా మంచు ముత్యాలై మెరుస్తూ ఎన్ని హొయలు పోతుంది వాన మా ఊరిలో.. హొయల వెనుక మెరిసే నీలాకాశం నీకు కానుకిస్తూ ఈ ఉదయం నీతో.. 


******


ఊదా రంగు ఉదాసీనత అనగలమా ఈ ఉషారైన ఉదయాన్ని?   




రేయి పగలైనా పగలింకా రేయి ఛాయ లో మిగిలి పోయిందదేమో. ఆగక కురిసే వాన వస్తానన్న సూరీడును ధిక్కరించి గాఢమైన మబ్బులలో వూపిరాడని చినుకుముద్దులతో నిద్దరపుచ్చేసింది. ఇంక వాన గాలమ్మ తోటి  చెట్టాపట్టాలతో మొలక భామలకు, పూబాలల కు వూపిరిలూదేందుకు కావలసిన శక్తి ని తన వంతు గా ఇచ్చేస్తూ... ఇక్కడక్కడా అనని గడ్డీ మొలకల మీద పచ్చదనాలను వత్తు గా పేరుస్తూ గల గలల గానాన్ని పిల్ల కాలువలకు అరువిస్తోంది. ఇంత వుషారైన ఉదయాన్ని అందరు మబ్బు ముసురేసింది, మగత గా వుంది అంటారెందుకో కదా? ఈ మత్తు కన్నుల ఊదా వర్ణాల మధ్య మునిగి తేలుతూ ఈ ఉదయం ఇలా నీతో..... 


*****


అన్ని వన్నెలు... వైనాలు చూపాక ఇంకా వస్తూనే ఉన్న ఇంకో ఉదయం..  




ఎప్పటి లానే ఈ ఉదయం కొత్త వెలుగుల సూరీడుని, మరువలేని వెలుగులను తీసుకోచ్చేసింది.
ఎప్పటిలానే మానస మొక పద్మమయ్యి కనుల రేకుల విచ్చింది.
మరి ఎప్పటికి రాని చెలుని జాడలీనాడైనా ఆగాగి వీచే గాలి తెమ్మెర తెచ్చేనా
దూరాన తానున్నా తన నీడ నేనైనా...... నేను నా నీడా కలిసేమా..
ఉదయమా చెప్పమ్మా సూరీడుని కుంగబోకమని
కుంగిన వెలుగున దీర్ఘమైన నా నీడ, మాయమయ్యి చెలికాని తలపు నుంచి నన్ను తప్పిస్తుందేమో....


ఏమో? ఏమిటీ భావన...


అన్ని నాకే కావాలి అనుభవించాలి ప్రపంచం లో...... ఆనందాన్ని సాధించాలి జీవితం లో.. ప్రేమ కావాలి నా అనుకున్న వ్యక్తుల నుంచి.... నేనెంతో ప్రేమ నివ్వాలి నా వాళ్లకు..... ఇంకా ఇంకా..... ఇది కాదు జీవితం ఇంకా ఏదో సాధించాలి, ఇంకా చేతిలోకి తీసుకోవాలి అధ్బుత ఆనందాలు అనుభవాలు.... ప్రేమలు....సంపుర్ణమవ్వాలి ఆ అమృత ధార లో... కావాలి నాకు కావాలి అనే తపన నెమ్మది గా సన్నగిల్లి ఇచ్చేది, తీసుకునేది, కావాలనేది, కావాలన్నా వద్దనుకునేది అన్ని ఆ కృ ష్ణయ్యే అని నెమ్మది గా అర్ధమయ్యి ఆయన ఇచ్చినది ఇచ్చినట్లు తీసుకుని ఆయన కే మొత్తం అప్పచెప్పి హాయి గా చూడటమే. గీతాంజలి లో అన్నట్లు నా ఇంటి తాళాలు ఆయనకే ఇచ్చాను. తీసి నాకే సాదర స్వాగతం పలుకుతాడో మరి నన్నే తన కొరకు ఆసన మొకటి వేయమంటాడో నా కృష్ణయ్య.. 


విశ్వ వ్యాప్తమైన ప్రేమ ఎంత మంచి ఆలోచన కదా. నా వాళ్ళు.... నా భర్త/భార్య, తల్లి తండ్రులు, పిల్లలు.... అక్క చెల్లెళ్ళు స్నేహితులు ఈ బంధాలన్నీ వుంటాయి వాటిని తప్పించు కోవటం మనకు సాధ్యం కాక పోవొచ్చు కాని ఈ బంధాలన్నీ దాటిన విశ్వ వ్యాప్తమైన ప్రేమ... ఎందఱో యోగులు సాధన చేసి సాధించిన అమర ప్రేమ తత్త్వం, రాదా కృష్ణుల ల ప్రేమ తత్త్వం... జగాన నిండిన విశ్వ వ్యాప్తమైన ప్రేమ.... అవధులేని మల్లెల రజనల్లె, అంతు లేని అవధులే లేని సంద్రపు అలల నురగల్లె... విశ్వ వ్యాప్తమైన ప్రేమ. చెప్పటం చాలా తేలిక ఇలా రాసుకుంటూ వెళ్ళి పొతే పేరా పేరా లు రాసేయ్యొచ్చు కాని ఎంత తిరిగినా వృత్తం లోనే ఆవృత్తమైన నా ప్రేమ తిరిగి కేంద్ర బిందువైన నీ మీదకే మరలుతోంది కృష్ణయ్యా నీవే దిక్కు మొక్కు శరణాగతిని అని ఆయన కాలి మీదకే నా ప్రాణ మొక పూరేకై వురుకుతోంది అని ముగించాను వచ్చు.. మన మనసు మన ఇష్టం కదా...


హ్రస్వమవుతున్న నీడకు వీడ్కోలు చెప్తూ దీర్ఘమవుతున్న రోజులకు స్వాగతమంటూ... హరివిల్లు లోకాన అందాల జీవితాన సాగిపోతూ.. 


ఈ రోజు కు ఇలా నా ఉదయపు క్షణాల కొన్ని భావాలను అందరితో పంచుకుంటూ ఈ ఆలోచన ఇచ్చి అన్నిటిని కలిపి ఒక సూత్రాన గుచ్చిన నా నేస్తం ఉష కు ధన్యవాదాలతో... 

 వాడి మాటల వేటూరి.. మధుర గేయాల రామయ్య...

వాడి మాటల వేటూరి.. మనో సుందర రామయ్య... ఆ కవితా మూర్తి గానవాహిని తో కాసేపు.

పండితుడినైనా పామరుడినైనా కదిలించగల శక్తి సంగీతానికి వుంటే ఆ సంగీతంలోని స్వరాలను  పదాలతో జతపరచి కవితా మాలిక లల్లి, కన్నీటీ వాగులలో... పన్నీటి వరదలలో... నవ్వుల చిరుగాలులలో, నిట్టూర్పుల సుడిగుండాలలో అన్నింటిలోనూ పరకాయ ప్రవేశం చేయించి అందరిని అలరించగల పదాల గారడోడు, ప్రాసల చమక్కు లతో మెరిపించగల కవితా ధీశాలి మన వేటూరి గారి కు ఆశ్రునివాళులతో...


శరీరానికే కాని మనసుకెప్పుడూ వృద్ధ్యాప్యం లేదని ఎప్పటీకి మనసు కు చిగురుటాకుల అనుభవం, చిరుమెత్తని ప్రేమ స్పందన, చిన్నారి వాన చినుకు ఏదైనా ప్రేమ ఘాడతను తిరిగి తెప్పించ గలదని.... నవవసంతాన్ని కలం పలికించగలదని తెలియచెప్పిన సారస్వత మూర్తి కు ఇవే నీరాజనాలు...


కన్నుల పొంగేను కావేరి గొంతున పలికెను సావేరి ఈ నిశీధి లో రగిలే నా హృదయం...  రాగం రాదా ఈ వుదయం నాకోసం -- అని పాడుతూ (కల్యాణి),  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=5354 ,  


వేణువు లోని స్వరమై భువనానికి వచ్చి గాలినై పోతాను గగనానికి (మాతృదేవోభవ)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=12459....   


ఆకాశాన సూర్యుడుండడు సందెవేళకు, చందమామ కు రూపముండదు తెల్ల వారితే... ఈ మజిలి మూడూ నాళ్ళే ఈ జీవ యాత్ర లో.. (సుందరాకాండ)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=11039........



ఇలా ఎంతెంతో జీవిత వేదాంతాన్నిరస రాగాలలో మా అందరికి పంచి..... మా గగనాన మబ్బు అల్లే అల్లికలలో... వేణువు న సాగే రాగాలలో... మా అందరి మనస్సులలో అజరామరమై నిలిచిన స్వర రాగ సుందరుడి కివే శత సహస్ర వందనాలు.


వందనాలు వందానాలు వలపుల హరి చందనాలు వెన్నెలలో వేచి వేచి వెచ్చనైన నా స్వామికి -- అని ఆర్ధ్రత తో పలికించినా (జేగంటలు)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=7529...


సుందరమో సుమధురమో చందురుడందిన చందన శీతలమో మలయజ మారుతశీకరమో మనసిజ రాగ వశీకరమో -- అని పదభందంతో మధురం గా వలపు పలికించినా (అమావాస్య చంద్రుడు)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=5767...


అలా మండిపడకే జాబిలి చలి ఎండ కాచె రాతిరి -- అని వయ్యారం గా వగలొలికించగలిగినా (జాకీ) http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=2115.....


అలకపానుపు ఎక్కనేల చిలిపి గోరింక అలక చాలింక శీతాకాలం సాయంకాలం అటు అలిగి పోయే వేలా.. చలి కొరికి చంపేవేళ -- అని బహు చిన్ని పదాలతో చమత్కారాన్ని మెరిపించినా (శ్రీవారికి శోభనం) http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=6016.....,


స్వాతి చినుకు సందె వేళలో లేలేత వలపు వణుకు అందగత్తెలో -- అని శృంగార రస వర్షాన్ని కురిపించినా (ఆఖరి పోరాటం)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=10752...



ఆయనకు ఆయనే సాటి ఇంకెవరు లేరు ఆయనకు పోటి..


వుహూ అస్సలు తృప్తి లేదు కొన్ని పాటలతో సరి పుచ్చుకోవాలంటే.. ఇంకా కొన్ని చప్పున మనసు కు తోచేవి  కూడా కలపాలని వుంది.


ఆకాశ దేశాన ఆషాడ మాసాన మెరిసేటీ వో మేఘమా -- అని దాపున లేని చెలి కోసం విరహాన్ని కురిపించినా (మేఘ సందేశం)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=1364..


రవి వర్మకే అందని ఒక అందాన్ని మాటలో మన కళ్ళ ముందు సాష్కాత్కరింప చేసినా (రావణుడే రాముడైతే) http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=1265...


ఎవరికెవరు ఈ లోకం లో ఎవరికి ఎరుక ఏదారెటు పోతుందో ఎవరిని అడగక -- అని జీవిత వేదాంతాన్ని పరిచయం చేసినా (సిరిసిరి మువ్వ)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=4816..


ఎవరికి తెలుసు చితికిన మనసు చితిగా రగులునని ఆ చితి మంటల చిటపటలే నాలో రగిలే కవితలని -- అని హృదయ గీతాన్ని రగిల్చి (మల్లెపూవు)  http://www.chimatamusic.com/telugu/playcmd.php?plist=2039...




ఇలా ఎన్నని... ఎన్నెన్నని ఆ కృష్ణ వొడ్డున పుట్టి ఆ అందాలను పదే పదే ఆయన తలుస్తూ.... మనలను మురిపిస్తూ, మనో సైకతాన పాటల కోటలను కట్టి దానిలోని ఒక వేలుపై నిలిచిన కవి కు, మనసుకు ఆప్తుడైన మహా మనిషి కు ఆయన పదాలలోనే.... "అంజలిదే గొనుమా ప్రియతమా మంజుల బృందా నికుంజ నిరంజన అంజలిదే గొనుమా" అని పాడుకోవటం తప్ప తిరిగి ఏమివ్వగలం.... తిరిగి రాని లోకాలలో తన పద చాతుర్యం తో కవితాత్మక హృదయాలను వెలిగించ వెళ్ళి మహారధునికి...




అందుకే కన్నీళ్ళతో ఈ హృదయాంజలి .

ప్రపంచ మహిళా దినోత్సవం.





ఈ రోజు ప్రపంచ మహిళా దినోత్సవం అట.. అంటే అని కాసేపు బుర్ర గోక్కున్నా నేను.. అంటే ప్రపంచ వ్యాప్తం గా మహిళలను వాళ్ళ రాజకీయ, సామాజిక, ఆర్ధిక స్తితి గతులను గురించి ఆశావాద దిశగా సమీక్షిస్తారు, సమీక్షించి తదనుగుణం గా సంబరాలు చేసుకుంటారు అని గూగులమ్మ చెప్పింది.. సరే ఇక్కడ వున్న(ఖండాతరాలలో)మేమందరం, అంటే మహిళలందరం ఒక ప్రత్యేక తరగతి కి చెందుతాము కాబట్టి మా రాజకీయ, సామాజిక, ఆర్ధిక ప్రగతి.... రెండు పక్కల నాగరికత ను కలుపుకుంటూ, మేమే దిశా నిర్దేశం చేసుకోవాలి.... మేమే ప్రగతి పరిశీలనా చేసుకోవాలి కూడా. ఆ దిశలో ఈ మహిళా దినోత్సవం రోజు మీతో మా ఆటు పోట్లు, ఎగిసిన అలలు, విరిగిన కొన్ని కలలు అన్నీ కలబోసి సరదాగా

ఈ పరిశీలన గత 14 ఏళ్ళ నుంచి ఈ దేశం లో వుండి, మా కంటే ముందు వచ్చిన వాళ్ళను, వాళ్ళ పిల్లలను, మా తరం వాళ్ళను, మా తరువాతి తరం వాళ్ళను నేను చూసినంత వరకు, లేదా నా స్నేహితులు చెప్పిన దానిని బట్టి గ్రహించినవి. ఇవి కేవలం నా ఆలోచనలు మాత్రమే. ఇంతకు తరం అంటే ఎంత వయసు తేడా తో ఒక తరాన్ని ఇంకో తరాన్ని నిర్ణయించావు అని ఎవరైనా అడిగితే చెప్పటం కష్టమే. ఆర్ధిక, రాజకీయ, సామాజిక పరిస్తితులను గణన లోకి తీసుకుంటే 60 ల నుంచి 70 మధ్య ల వరకు వచ్చిన వాళ్ళ లో పెద్ద మార్పేమి కనపడలేదు. మధ్య 70 ల నుంచి 80 చివరాకరుల వరకూ మళ్ళీ ఒక తరమనుకుంటే, అక్కడ నుంచి దాదాపుగా ప్రతి 5 సవత్సరాలకు ఒక తరం గా నిర్ణయించాలేమో అనుకుంటా ఈ సాంకేతిక విప్లవాల మూలం గా.........

ఇన్ని తరాల ప్రమదల ప్రగతి ని, పరుగునూ, పడి తగిలించుకున్న దెబ్బలను, మానేక ఆ మచ్చలను కలుపుకుంటే...... మేమందరం ఇక్కడ చేసే ఒక అందమైన క్విల్ట్ (మన అతుకుల బొంత) లోని వేరు వేరు రంగుల, కాని సారుప్యాన్ని కలిగి వున్న భాగాలం. కాని ఇలా లెక్కలు, డొక్కలు చూడాలంటే అందునా ప్రమాణ సూచికలు నిర్ణయించని మా వంటి వారి ప్రగతి గురించి కొంచం కష్టమే ..

సంపాదించటమే ఆర్ధిక ప్రగతి కి సూచిక అనుకుంటే......... మొదటి తరానికి, ఇప్పటికి చాలానే ప్రగతి సాధించామనుకోవాలి... వుద్యోగాల తోటి సొంత సంపాదన, సంపాదన లేక పోయినా ప్రతి పైసా కు లెక్క చూడగల సామర్ధ్యం బాగానే వచ్చిందనుకోవాలి ఇక్కడ మాకు. మాములు గానే ఎవరికైనా, అందునా మన దేశం వాళ్ళకు వున్న గొప్ప అదనపు ప్రత్యేకత.. అంతే గొప్ప అనర్హత కూడా మన నాగరికత (నేను సింధూ నాగరికత లేదా ఎప్పటిదో కాదు, ఇప్పడు మన మధ్య న నడుస్తున్న, మన అని పిలవబడుతున్న నాగరికత ను రిఫరెన్స్ గా తీసుకున్నాను) దాని మూలం గా సాధించిన ఆర్ధిక ప్రగతి లో కనపడని చిల్లులెన్నో.. కాని తరానికి, తరానికి మారుతున్న మహిళ చాలా త్వర గానే ఆర్ధిక అంశాన్ని దానితో తనకు వస్తున్న స్వతంత్రాన్ని గమనించి దానిని నిలబెట్టుకుంటున్నట్లే వుంది.. ఇంకా సాధించవలసింది ఎంతో వుంది.. సాధిస్తారనే నమ్మకం వుంది. ముందు తరాలకు మేము పిచ్చి అమ్మ లు గా పొద్దుగూకులు పిల్లల కోసం తపన పడే silly crazy and often refered as poor innocent Moms (stupid moms is an inside expression though) గా ముద్ర వేయించుకున్నా, వాళ్ళు సాధించ బోయే మరింత ఆర్ధిక ప్రగతి వెనుక, కుటుంబ శ్రేయస్సు ను కలుపుతారు, కలిపి ఇంకా మేము వూహించని ప్రగతి మా కళ్ళముందు నిలుపుతారనే అనుకుంటున్నా.

ఇక రాజకీయ ప్రగతి గురించి ఎంత తక్కువ మాట్లాడుకుంటే అంత మంచిది.. ఎన్ని సవత్సరాలున్నా ఎందుకో మనకు..... "రాజకీయాలు మనకు కాదులే" అనే ఆలోచన ఎందుకు పోదో మరి అర్ధం కాదు... పూర్తి గా అమాయకం గా కొండకొచో భర్త అడుగుజాడలలో నడుస్తాము చాలా వరకు ఇక్కడి మహిళా ప్రపంచం రాజకీయ పరం గా.. అప్పటికి ఇక్కడ చాలా తేలిక అర్ధం చేసుకోవటం.. రెండే రెండు పార్టీలు.... మన మునిసిపాలిటీ కౌన్సిలర్ ల లెక్కన మన టౌన్ లోను మెంబర్ లు, ఆ పైన మేయర్ లు, ఆ పైన స్టేట్ మెంబర్లు, మేయర్ లు, గవర్నర్ లు, ఆ పైన సెనేట్ లు మెంబర్ లు అస్సలు కష్టం గా వుండదు.. మన టౌన్ లో కూడా నెల కొక సారి మీటింగ్ లు వుంటాయి. మన వూళ్ళో పోలిసోడి మీద కోపం వచ్చినా మనం మీటింగ్ కు వెళ్ళి మన అక్కసు వెళ్ళ గక్కొచ్చు. ఇంకా మన ఇంటి ముందు చెత్త వారానికి ఒక సారా రెండు సార్లు తీసుకు వెళ్ళాలా ,వెళితే మనం మర్చి పోయి పెట్టిన కరంట్ బల్బ్ వాడు తీసుకెళతాడా తీసుకెళ్ళడా అనే విషయం గురించి కూడా వోటు వెయ్యవచ్చు..ఆ పైన మనం కట్టే టేక్స్ లు ఎంతెంత భాగం ఎవరికి వెళుతున్నాయో చూసి, ఏమి తోచనప్పుడు కళ్ళ నీళ్ళెట్టుకోవొచ్చు.మనం కట్టే సోషల్ సెక్యూరిటీ టేక్స్ లు మన H1 ఐపోయాక ఇండియా వెళి పోతే వస్తాయా రావా అని వర్క్ లో లంచ్ టేబుల్ దగ్గర ఎవరైనా బకరా దొరికితే క్లాస్ పెట్టొచ్చు. చాలా వుపయోగాలు వున్నాయి మనం ఈ రంగం లో ప్రగతి సాధిస్తే. అన్నిటి కంటే ముఖ్యమైన భాగం మనం ఈ సమాజం లో ని ఒక భాగమనే నమ్మకం, ఆ పైనా ఆ నమ్మకం కలిగించే ఆత్మ విశ్వాసం... ఆర్ధిక, సామాజిక ప్రగతి సాధించటానికి కూడా వుపయోగ పడుతుంది. కాని ఎందుకో మన వాళ్ళు ఈ దిశ గా అస్సలు దృష్టి పెట్టం, సాధించింది అల్పం ,ప్రగతి దిశలో దూసుకెళ్ళవలసిన దారి అనంతం అని నా అభిప్రాయం.

ఇంక ఆఖరిది మన ఆడవాళ్ళు ఏ దేశం లో వున్నప్పటికి ఎప్పటికి మనస్పూర్థి గా ఎప్పటికి మాట్లాడనిది, సాధించిన ప్రగతి కూడ తప్పేమో అని బెంగ గా, సిగ్గు గా దాచుకునే ది ఈ సామాజిక ప్రగతి. సామాజిక ప్రగతి ప్రమాణాలేమిటి అనే ప్రశ్న........ అందునా ఏ దేశపు సమాజానికి పూర్తి గా అన్వయించు కో బడలేని మేము, ఈ ప్రగతి సాధించటమంటే విశ్వామిత్ర సృష్టి నుంచి అటో ఇటో మళ్ళటమే. నా వరకు సామాజిక ప్రగతి అంటే భావ స్వాతంత్రం, బలమైన వ్యక్తిత్వం, ప్రశ్నించ గల సామర్ధ్యం, నమ్మిన దానిని ఆచరించ గల మానసిక ధారుడ్యం. సామాజిక ప్రగతి అనగానే ఇక్కడ వుండే మన వాళ్ళు ఒక వికృత మైన మొహం పెట్టి "ఆ సాధిస్తారు లెండి ప్రగతి, ఇక్కడ కు వచ్చి మన నాగరికత మర్చి పోయి వెర్రి తలలేసే సామాజిక ప్రగతి (అంటే ఇవే మాటలు కావు ఇంచు మించు గా ఇదే అర్ధం వచ్చేట్లు) " అని అంటారు. బాగా చదివి వుద్యోగం చేసేవాళ్ళు, వీళ్ళు వాళ్ళు అని లేదు దాదాపు గా అందరి ది అదే భావం. ఆడవాళ్ళు కూడా అదే మిథ్ లో వుంటాము ప్రగతి గురించి.. ఇలా అన్న వాళ్ళందరిని అడిగి సమీకరించుకున్న సమాధానాలను బట్టీ నాకనిపించేది ఏమిటంటే మనకు నచ్చి( ఒక్కో సారి బలవంతం గా నచ్చబడతాయి ) మనం, ఇంకా మన వాళ్ళు అచరించేవి వరకు ప్రగతి, మిగతావి బరి తెగించటం లేదా నాగరికత ను భ్రష్టు పట్టించటం... ఈ విషయం లో మాత్రం ప్రగతి కి సరైన నిర్వచనం ఏర్పరుచుకోవాలి, ఏర్పరుచుకోలేక పోయినా సామాజిక ప్రగతి ని రంగుటద్దాలలో చూసి మురవటమో, భూతద్దం లో చూసి వణకటమో కాకుండా, ప్రగతి అనేది మనం వుంటున్న సమాజం, మనం పెరిగొచ్చిన సమాజం రెండిటిని సమన్వయపరుచుకోగల ఒక వంతెన లా మనం మలచుకోవలసిన అవసరం ఎంతైనా వుంది.

ఇదండి ఈ మహిళా దినోత్సవం రోజు, దేశాంతరాలలో వున్న ఓ మహిళ మనసులోని వూసులు..

అందరికి ప్రపంచ మహిళా దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు, కావలసింది సాధించగల ఆత్మ సైర్ధ్యం, సాధించినది నిలబెట్టుకోగల విచక్షణ మనకు లభించాలని ఆశిస్తు......

చెలి ... విరహమెంత తియ్యనిదే ....
నీ తలపులనే మరీ మరీ గుర్తు చేస్తోంది....
ఈ విరహ మాధుర్యమే కదా ఇంకా మన ఇద్దరినీ
విడి పోనీకుండా ఇలా తెగిపోని రాగాలతో కలిపి ఉంచుతోంది
ప్రియతమా నీ తలపు ఎంత మధురమే అది కన్నీళ్లను రప్పిస్తేనేమి..

నీ తలపు నాకు రక్తాశ్రువును రప్పిస్తే......!!
ఆ ఆశ్రువు నీ దగ్గరనుంచి వచ్చిన ,
నీవానతించి పంపిన ప్రేమ కానుకగా ఎప్పటికీ నాతోనే. . . నాలోనే దాచుకుంటాను

అది బయటకు వెళ్ళిపోయి నిన్ను మరపుకు తెస్తుంది అంటే........
సఖి...... దానిని బయటకు రానీకుండా నీ జ్ఞాపకాల ఆనవాలుగా
మనసులోపలె నిక్షిప్తం చేసి దాని చుట్టూ నీ పెదవికొసనుంచి తేలివచ్చే
బంగారు కాంతుల చిరునవ్వును కాపలా గా ఉంచుతాను లే..

అయినా అది ఎప్పుడైనా అలవోక గా నీ ఆలోచనాంబుధి లో మునిగి..
అర మూసిన నా కనురెప్పల వాలుగా కిందకు జారిపోతే..
నువ్వు నాకు దూర మైపోతావేమో నని అనుకోకు...

హృదయ ఫలకం మీద నీవు విస విసా
నడిచిన పాదాల గుర్తుల చిహ్నాలు ఇంకా మాయలేదులే......

కిందటి సారి మా వూరు గురించి చెప్పేను కదా అటువంటి వూరు లోకి, పెళ్ళి చేసుకుని, చేసుకున్నోడి చిటికిన వేలు పట్టుకుని వెయ్యి ఆశలతో మెట్టినింటికి నడిచి వచ్చిన ముద్దుగుమ్మల ముచ్చట్లు వినండి.. ఈ రోజు మొదటిది మాత్రమే ఇస్తున్నా అన్నీ కలిపితే మరీ పెద్దదై పోతుందని.

1.

జీవితం లో అమెరికా వచ్చిన తరువాత మార్పుల గురించి రాయాలంటే ముందు రాయవలసింది మార్పు రాక ముందు నేనెలా వున్నాను, నేనేమనుకున్నాను అనేది. కదు......!!!. ఇక్కడకు రాక ముందు నేను కల లో కూడా అనుకోలేదు అమెరికా రావాలని, వస్తానని. దానికి ముఖ్య కారణం అమ్మ వాళ్ళకు, అక్క వాళ్ళకు దూరం గా వుండటం అనే వూహ నాకు రుచించక పోవటమే అనుకోవాలి.

కాని అన్ని అనుకున్నట్లు జరగవు కదా (అదేనేమో ముందు నేను నేర్చుకుంది అమెరికా రావటం అనే ప్రాసెస్ లో). నా నిజ జీవిత హీరో గారు మార్పు ను ఆహ్వానించటం లో పెద్ద బిడ్డ. తన సూచన తో, జీవితం లో మార్పు అప్పుడప్పుడు అవసరం జీవితాన్ని నిత్య నూతనం గా వుంచటానికి అనే మొదటి పాఠం నేర్చుకోవటం తో పాటు బుర్ర లోకి కూడా ఎక్కించుకుని విమానమెక్కేసేను. (మరి ప్రియమైన మొగుడు గారు కదండి, కొన్నాళ్ళకే వెళ్ళొద్దాము అంటే కాదని ఎలా అంటాను కదా).

వచ్చి రావటం తోనే అమ్మ వాళ్ళ ను వదిలి వచ్చాననే బెంగ ను మరిపించేందుకేమో ప్రకృతి మాత రంగు రంగుల దుప్పట్లు పరిచి రంగులు అన్నిపక్కల నుంచి చిలకరిస్తూ పలకరించింది.
(అవునండి ఆకులు రాలు కాలం, ఫాల్ సీజన్ లో వచ్చాను ఇక్కడకు) నిజంగా ప్రకృతి ని ఆస్వాదించటం, ఆనందించటం అంటే ఏమిటో అప్పుడే అర్ధం అయ్యింది. ఏ రంగు వైపు చూడాలో, మా అపార్ట్మెంట్ వెనుక చెట్టునే చూడాలో, కొండల కోనల అంచుకు వెళ్ళి ఆ రంగుల అంబరాన్ని చలి గాలుల తో కలిపి విసురుతున్న అందాలు చూడాలో అర్ధం కాక సతమత మయ్యే దానిని. వాటితో కలిపి ప్రకృతి మనకిచ్చే పుట్ట తేనెలు, జొన్న కంకులు, చేమంతులు, పూబంతులు బోనస్.


ఆ అందాల ఆస్వాదన లో మునకలైన నేను తేరుకోకముందే మంచి మంచు చినుకుల వానలు మొదలయ్యాయి. మొదటి సారి పువ్వులు చెట్టుకు కాకుండా ఆకాశం లో పూచి నాకోసం నేల మీదకు వచ్చి చెట్టులకు అలంకారమయ్యి మెరిసి మురిపిస్తాయని తెలిసి ఆ మంచు పూల వాన నాకిచ్చిన సంతోషాన్ని ఎన్ని మాటలతో వర్ణించగలను. నిద్ర పోతే వుషోదయపు మంచు కాతులను చూడలేనని, పొద్దుటే అలారం పెట్టుకుని లేచి మరి చూసే దాన్ని స్నో పడుతుంది అంటే..

తినగ తినగ వేము తియ్యగుండు అనే సామెత ను నిజం చేస్తూ మంచులోని అందాన్ని ఆస్వాదించటం తో పాటు చలి లోని చేదు ను, సరి గా నడవకపోతే జారుడు బల్ల ల సయ్యాటలు తొందర లోనే నేర్చుకున్నాను.

ఇక నయాగరా ఫాల్స్ ను చూడటం అనేది జీవితం లో ఒక మర్చిపోలేని అనుభూతి.
ఇక్కడ వున్న అందరు తప్పక చూడవలసిన ప్రదేశం. మొదటి సారి ఆ అనంత జలరాశుల ముందు నుంచుని తలపైకెత్తి ఆ హోరు ను వింటూ, తల వంచి ఆ తుంపరల ఆశీర్వాదాలను తీసుకుంటూ, బిర బిరా పాకే ఏటి తో పక్క గా నడుస్తూ ఆ నీటి ని చూడటం, కిందకు వురికిన నీటి మధ్య గా పడవలో వెళ్ళి చుట్టూతా కమ్ముకున్న నీటి తుంపరల మేఘాల మధ్య వుండి ఆ అందాన్ని చూడటం ఒక మధురమైన అనుభవం. నాకు ఆ అనుభవం తో అర్ధమైంది ప్రకృతి ముందు మనమెంత అల్పులమో ప్రతి క్షణం దాని నుంచి మనమెంత నేర్చుకోవాలో, ప్రతి పాఠం నుంచి నేర్చిన సారాన్ని జీవితం లో ఎలా ప్రతిష్టించుకోవాలో..

సరే జీవితానికి అనుసంధానం గా జరిగేవి పక్కన పెట్టి జీవితం లో జరిగిన మార్పులను చెప్పాలంటే... వు... ఒక్క మాట లో చెప్పాలంటే జీవితాన్ని ఆసాంతం గా ప్రతి క్షణాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నా. దానిని విడగొట్టి వివరించి చెప్పాలంటే కొత్త ప్రదేశాలు చూడటం, కొత్త మనుష్యులను, కొత్త అలవాట్లను, కొత్త సంస్కృతి ని చూడటం వాటిని అర్ధం చెసుకోవటం, వాటిని మన అలవాట్ల తో మనదైన రీతి లో మలచుకోవటం, ఇష్టం లేని వాటికి దూరం గా వుండటం లోని తప్పని ఘర్షణ. ఇవి కొత్త ప్రాతం, కొత్త దేశానికి వచ్చినప్పుడు ఎవ్వరికి తప్పని పాట్లు కదా. అందరిని పలకరించాలని వుంటుంది. ఒక్కో సారి తెల్ల వాళ్ళు నవ్వుతూ కబుర్లు చెప్పటం, మన వాళ్ళు ఇప్పుడే వచ్చిన వాళ్ళ తో మాకేంటి అన్నట్ళు తల తిప్పుకుని గమనించనట్లు వెళ్ళి పోవటం. ఇంకొన్ని సార్లు అపరిచితులైన మన వాళ్ళు చిటిక లో చిన్నప్పటి నుంచి తెలిసిన చిర పరిచితులయ్యి మర్చిపోలేని అనుభందాన్ని మాకు కానుకివ్వటం. ఇలా ఎన్నో అనుభూతుల మాలను గుచ్చి జీవన పధాన గుర్తులు గా అక్కడక్కడ తగిలించుకుంటూ వెళ్ళి పోవటం అలవాటయ్యింది.

వీటన్నిటిని చేయటం లో సర్దుకు పోవటానికి నాకు దొరికిన ఒక ఆలంబన ఇక్కడ పరిచయమయ్యిన నా స్నేహితులే అని చెప్పుకోవొచ్చు.
మంచి చెడూ ఆనందం దుఃఖం అన్నిటిని కలిసి పంచుకోవటం లో కాలాన్ని సాగదీయటం కోసం కొత్త కొత్త (మాకు కొత్త, అమెరికా కు కాదండోయ్) ఆటలు ( Scrabble, Pictionary etc.... ) ఆడటం లో అన్నిటి లో జత వుండే స్నేహితులు దొరకటం కూడా అదృష్టమే కదా. ఆ అదృష్టం లో మాకు తోడైన ఇంకో చిన్న బొమ్మ నా స్నేహితురాలు శర్వాణి వాళ్ళ అమ్మాయి శ్రేయ. శ్రేయ తో ఆడుకుంటున్నప్పుడే నాకు జీవితం లో ఇప్పటి వరకు పరిచయం కాని కొత్త ఆనందం దొరికనట్లనిపిస్తుంది

ఎప్పుడూ కాదు కాని అప్పుడప్పుడూ కొత్త వంటలు చేయటం లోను వాటిని నా చుట్టుపక్కల వారికి ఇచ్చి మెచ్చుకోళ్ళు పొందటం లో ( ఏమి చేస్తారు లెండి, ఇచ్చి ఎదురుగా నుంచుని చూస్తూ వుంటే బాగుందనక..... అది కాక నేను మాత్రం తరువాత వాళ్ళ వంటలు మెచ్చుకోవద్దు) కాలం అలా వేళ్ళ సందుల నుంచి జారి పోతూ వుంటుంది.

వీటన్నిటి తో పాటు ఇప్పటి వరకు ఎప్పుడూ వుద్యోగ యత్నం చెయ్యక పోయినా బయటకు వెళ్ళి ఆ వుద్యోగం కూడా చేసి పారేస్తే పోలా అని అనిపిస్తూ వుంటుంది, చూద్దాము నాకోసం అమెరికా ఇంకేమి రత్నాలను దాచివుంచిందో బహుమతి గా ఇవ్వటానికి.

కొత్తపాళి గారన్నట్లు కాసేపు మనం వున్న దేశం, మన చుట్టూతా జరిగే జీవితాలు,మార్పులను... మన నిత్య జీవితాలలోని ఒడి దుడుకులని.... ఎదుర్కుంటున్న సమస్యలు వెతుక్కుంటున్న పరిష్కారాలు వీటి గురించి రాయాలనిపించింది నాకు కూడా.

సరే పాలిటిక్స్ గురించి మాట్లాడదామంటే అంత మనసనిపించలేదు, ఏమి వుంది రెండు, రెండంటే రెండే పార్టీ లు మనకు మల్లే తిట్టుకోరు చెప్పులు విసురుకోరు బంద్ లు చెయ్యరు. అంత మజా రాదు. జాతి వివక్షత, లంచగొండి తనం, లాబీయింగ్ (అదే పార్టీ ఫండ్ లు గట్రా) వుంటాయి కాని ఏమి వుంది లే తరువాత రాయొచ్చు అని పక్కన పెట్టేను.

ఆర్ధిక విధానం, రాజకీయం గా వ్యక్తి గతం గా అది ఇక్కడ జీవితాలను ప్రభావితం చెసే విధానం హ్మ్మ్.. అదీ రాయొచ్చు, కాని అంత వివరం గా రాసే అనుభవం లేదు పైగా గ్లోబలైజేషన్ అయ్యాక ఆర్ధిక పరిస్తితి అనేది దాదాపు గా తెరిచిన పుస్తకమయ్యింది. ఏది అవలేదు అనుకోండి.

ఎంత గ్లోబలైజేషన్ ఐనా ఇంకా చెప్పుకోవటానికి పంచుకోవటానికి చర్చ పెంచుకోవటానికి తేలిక గా నా వంటి నాన్ రచయత్రులు (పదం బాగుంది కదు) రాయ తగినది ఏమి వుంది.. ఆ అదే అదే వస్తున్నా దాని దగ్గరకే.

రోజు వారి జీవితం గురించి. అదే నేను పైన ప్రస్తావించినది. ఎంత సేపైనా చెప్పుకోవొచ్చుజీవితం అందులోని మార్పు లు చేర్పులు కూర్పులు (రెండూ ఒకటే అనుకుంటా కదా ఏదో ప్రాస బాగుందని వాడేను లెండి) అమెరికా లో నైనా, భారత దేశం లో ఐనా. అదే కదా మన కబుర్ల ఇంధనం.

దీని గురించి ఒక వరుస క్రమం లో రాయలేను కాని తోచిన విషయాలు రాయాలని నిర్ణయించుకున్నా. మా వర్క్ లో ఆడవాళ్ళు, వాళ్ళ ఇంటి ఆడవాళ్ళు కలిసి ఒక గ్రూప్ వుంది మాకు. మంచి చెడు, సుఃఖం కష్టం కలబోసుకుంటాము అప్పుడప్పుడు. యాధృచ్చికం గా అంతకు ముందే ఆ గ్రూప్ లో అమెరికా రావటం లో మన జీవితాలలో, మనం విషయాలను చూసే తీరు లో, జీవిత దృక్పధం లో వచ్చిన మార్పులు అనే దాని గురించి అందరి అభి ప్రాయాలు పంచుకోవాలనుకున్నాము. ఆ పైన ఈ దేశం లో కి రావటం వలన మా కుటూంబాలలో మా జీవితాలలో వచ్చిన స్ట్రెస్ (వొత్తిడి), దానిని మేము ఎలా డీల్ చేసేము అనే దాని గురించి మాట్లాడుకోవాలి అనుకున్నాము. మా గ్రూప్ లో చాలా మంది నా బ్లాగ్ చదువుతూ వుంటారు. వాళ్ళ అభిప్రాయాలను బ్లాగ్ లో పెడతాను అన్నప్పుడు అందరు ఒప్పుకున్నారు. వాళ్ళు ఇంగ్లీష్ లో రాసినవి నేను తెలుగు లో తర్జుమా చేసి పెడదామని కూడా నిర్ణయించుకున్నాము. ఈ గ్రూప్ లో కొత్త గా పెళ్ళి అయ్యి వచ్చిన వాళ్ళ దగ్గర నుంచి, ఇక్కడకు వచ్చి 14 ఏళ్ళయిన నా వరకు వున్నారు. కొందరు తేలిక గా క్లుప్తం గా వాళ్ళ మనసును వ్యక్తీకరిస్తే, కొందరు వాళ్ళ జీవితం లో సహచరుడు పంచిన ప్రేమ, బిడ్డలు తో తెచ్చుకున్న జ్ఞానం గురించి చెపితే, మరి కొందరు వాళ్ళు జీవితం లో సాధించిన విజయాలు పంచుకుంటే, ఇంకొందరు కెరీర్, జీవితం మధ్యన సమన్వయం చేసుకున్న విధానాన్ని చెప్పేరు. రేపటి నుంచి ఒక్కొక్కరి అనుభవాలను ఈ పశ్చిమ దేశాల గడపల అలంకరించిన తోరణాల మాలికలను మీ ముందు వుంచుతా.

చెప్పే ముందు మీ అందరికి అమెరికా దాని వైశాల్యాల, వైవిధ్యాల గురించి చెప్పి విసుగు తెప్పించను కాని మేము వుంటున్న వూరు దాని స్తితి గతులు కొంచం సేపు... సరేనా..

మేము దేశం లో ఒక మూల కు బోస్టన్ పక్క గా వుంటాము. రాష్ట్రమంటే మరీ మన ఆంధ్రా లా పెద్దది వూహించుకోకండీ. ఇది ఒక బుల్లి రాష్ట్రం, అందులో కూసినన్ని నగరాలు, ఎక్కువే పట్టణాలు ( నాకు ఈ విషయం ఎప్పుడూ కన్ఫ్యూజనే 14 ఏళ్ళు ఐనా వచ్చి. మాంచెస్టర్ సిటీ అంటారు మళ్ళీ టౌన్ హాల్, టౌన్ లో అంటారు మళ్ళీ ఈ వూరులన్ని బాగా పెద్ద వూరు పక్కన వుంటాయి కాబట్టి ఇవి అన్ని సబ్ అర్బ్స్ అదే పల్లెటూళ్ళు అంటారు, ఇందులో ఏది నిజమో నాకైతే తెలియదు)

మన ఆంధ్రా లో ఒక మాదిరి పట్టణం అనుకోండి. సరే మన బ్లాగ్ లోకం లో బాగా వూరు గురించి (డబ్బా అని నాలాంటి గిట్టని వాళ్ళు అన్నప్పటికి అది అభిమానమనే అనుకోవాలి లే) అభిమానం వున్న బ్యాచ్ ఎవరు? అదుగో మీకు గుర్తు వస్తోంది....... అదే అండీ నరసరావు పేట. అబ్బో సుజాత గీతాచార్య ఇంకా ఆబ్యాచ్ చూపుల చురుకు కంప్యూటర్ లు దాటి తగులుతోందే.. ఆ నరసరావు పేట మాదిరి వూరనుకోండి ఇది కూడా. అన్ని వుంటాయి కాని ఏమి పెద్ద లేనట్లే సిటీ లతో పోల్చుకుంటే.. మన వూర్లు చాలా నయం కాని ఇక్కడ అమెరికా లో ఇలాంటి వూర్లు పెద్ద వూర్లే, వుద్యోగాలు బోలెడన్ని వుంటాయి పెద్ద కంపెనీ లు కొన్ని ఇలాంటి చోట్ల మొదలెడతారు కామట్టి. కాని పబ్లిక్ ట్రాన్స్ పోర్టేషన్ వుండదు పెద్ద గా. ఏదో పెద్ద రోడ్ ల మీద బస్ లు అవి వెళుతూనే వుంటాయి కాని అర కొరా గా అంతే. కార్ లే ముఖ్యమైన ప్రయాణ సాధనం మిగతా అన్ని వుంటాయి.

నాకు బయటకు వెళ్ళాలని వుంది అనగానే చటుక్కున చెప్పులేసుకుని బయటకు వచ్చి ఏ రిక్షా నో ఆటో నో పట్టుకుని వెళి పోయేటట్లు వుండదు. ముందస్తు గా బయట వాతావరణం చూసుకోవాలి మాకు బాగానె చలి ఎక్కువ. అమెరికా లో నాలుగు కాలాలు అని బడాయి గా ప్రజలు చెప్పుకోవటం కద్దు కాని నిజానికి రెండే. చలి కాలం, చలి లేని కాలం. మొదటిది 9 నెలలుంటుంది, ఆ తొమ్మిది నెలలనే బడాయి గా స్ప్రింగ్, వింటర్, ఫాల్ అని అంటారు కాని మన వరకు అంతా చలి కాలమే. మిగతా మూడు నెలలు చలి లేని కాలం ఎండా కాలమా అంటే వూ ఇంచుమించు గా, రమా రమి గా, అటు ఇటు గా అంతే అని మొహమాట పడుతూ చెపుతాము.

సరే ఈ వాతావరణ వివరాలు వదిలేసి మా జీవితాల గోల కు వస్తే మా వూరు పేట లెక్క అని చెప్పేను కదా. అలాంటి వూరు లో ఒక చిరు వుద్యోగం చేస్తున్నా నేను నాతో పాటు గా చాలా మంది మనోళ్ళు. అవునండి మన వాళ్ళు ఎక్కువే ఇక్కడ. నేను వుండే టౌన్ లో ఐతే, నేను వుండే వీధి లో మొత్తం అందరం మన దేశమోళ్ళే, ఒక పాకిస్తాను అతను ఒక తెల్లోళ్ళూ అంతే. చాలా ప్రశాంతం గా సాయింత్రమైతే అంతు లేని చుక్కలను, తెల్లరితే మంచుపూల వుషోదయాలను ఎక్కడ చూసినా చెట్లు, పచ్చ పచ్చ గా, చల్ల చల్ల గా అందం గా వుంటుంది లెండి మా వూరు. అలాంటి చోట వుండే మా గోల వినటానికి ముందు గా మీ అందరిని మానసికం గా ఆయత్తం చేసినట్లు వున్నా కదు. ఇక ఈ సోది ఆపి రేపు, యెల్లుండి లలో మొదలు పెడతాను మా జీవన గీతాలాపన. అందాకా అందరికి గణ తంత్ర దినోత్సవ శుభాకాంక్షలతో.

ఎన్నో అనుకుంటాము గతమంతా మనమే అనుభవించాము ఆ ఘనత అంతా మనదే... వర్తమానం లో ధనం బలం వున్నాయి మనం ఏమి చేస్తే అదే నిజం ఎదురు లేదు, మనం ఏది అనుకుంటే అదే నిజం అని ప్రగాఢం గా నమ్ముతాము, పైకి అందరి తో అనకపోయినా.. ఇప్పుడు ఏదో అదర గొడుతున్నాము భవిష్యత్తు కోసం, కాబట్టి తిరుగు లేదు అని కూడా అనుకోవటం కద్దు. కాని ఒక్క క్షణం ప్రకృతి అవునా అని గల గల మంటేనో , నిజమా అని చిన్న గా తలవూయించుతేనో,, అబ్బో అని కొంచంగా విస్తుపోతేనో.. ఏమి వుంది... మానవ జీవితపు అసలు డంబారం బయట పడుతుంది.. ఒక సునామి విసురు లోనో ఒక భూకంపం వూపు లోనో.. ఒక వరదల విదిలింత లోనో మన అల్పత్వం బయట పడి మనమెంత అల్పమో మన గొప్పతనం ఎంత తాత్కాలికమో అర్ధం అవుతుంది..

కాని మనం మానవులం ఏకీ భావం లోనే భిన్నత్వం, భిన్నత్వం లో మానవత్వం కలగలిపిన సామాన్యులం, దుఃఖిస్తునే చేయుత అందించుకుంటాము. చేయందిస్తూనే గిల్లుకుంటాము కలిసి మళ్ళీ మంట పుట్టిందని ఏడుస్తాము. ఏమిటో.. హేటీ లో చూస్తుంటే కడుపులో దేవుతోంది. మానవ జీవితపు డాంబీకం అంతా మాములు గా వున్నప్పుడే... ప్రాణం పోయాక మనం ఎక్కడ భూమి లో కలిసి పోయామో లెక్క లో కూడా తెలియని పరిస్తితి, ఒక వేళ మన శరీరం బయటకు వచ్చినా చెత్త వేసినట్లు డంప్ ట్రక్ లో కి విసిరి వేయ బడుతున్నామని మనకు ఎలాను తెలియదు మన ఆప్తులకు కూడా తెలియని పరిస్తితి.. జీవితం నుంచి విసిరేయబడి ఏమి చేయాలో తోచక చేష్టలుడిగి చూస్తున్న పెద్ద వాళ్ళు, 15 రోజుల పసి గుడ్డు ఏమి చూడాలనో ఏ ఆశ తోనో అంత భూకంపం నుంచి, నెత్తి మీద దెబ్బ తో బయట పడి కాళ్ళు చేతులు కదుపుతు కళ్ళు విప్పార్చి చూస్తోంది.. ఒక పక్క టీవీ వాళ్ళు మాట్లాడుతుంటే వెనుక గా వినిపించే హృదయ విదారక రోదనలు.

బాధ సముద్రమల్లే ముంచేస్తోంది. కళ్ళ చెమరింతల తో, గుండె లో అపరాధ భావం తొలిచేస్తుంటే ఏమిటో కాలు చెయ్యి ఆడనట్లు వుంది వాళ్ళను చూస్తుంటే అలా. అపరాధ భావమెందుకు అంటారా? ఈ పెద్ద దేశం చిన్న దేశాలను కొల్ల గొట్టుకోవటం, బలవంతుడి దే రాజ్యం, ఎవరిది ఎంత వరకు తప్పు ఇటువంటి పెద్ద పెద్ద విషయాలను పక్కన పెట్టి చూసినా, ఇంత సమతుల్యం పోవటం లో, ఈ ప్రకృతి ని ఇంత తొందరగా వెంట వెంట నే నైసర్గిక రూపాలతో ఆ లక్షణాలతో సంభంధం లేకుండా ఎక్కడైనా ఏదైనా వచ్చేస్తూ జన జీవనాన్ని అతలా కుతలం చేసుకునే పరిస్తితులను ఆహ్వానించటం లో నా పాత్ర వుంది కదా అని. మన అందరి పాత్ర వుంది కదా.. ఎందరో ఎక్కడో చేసిన తప్పు కు ఇంకెవరో ఎక్కడో పరిహారం చెల్లిస్తూ వుండటం అన్యాయం కదు.

రెండు రోజుల నుంచి ఒక పాప ను బయటకు తీసుకు రావటానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. కాలు తీసేస్తే బయటకు వస్తుంది అట కాని ఎక్కించటానికి రక్తం లేదు అందుకని కాలు తీయకుండా బయట కు తీసుకు రావటానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు అట. ఆ పాప అమ్మ పక్కనె కూర్చుని వుంది, ఆమె మానసిక పరిస్తితి తలుచుకుంటే దేవుడి మీద కోపం వస్తోంది ఎవరికైనా తప్పు కదా అలాంటి పరిస్తితి తీసుకురావటం ఎందుకు అలా చేసేవు అదే మంటే మళ్ళీ కర్మ సిద్ధాంతం చెపితే ఒప్పుకోను అని నిలదీయాలనిపిస్తుంది. కాని ఆయన మనలనే తిరిగి ప్రశ్నిస్తాడేమో మీరు కాదా మీ పరిస్తితి కి కారణం అని.
వనరులను వాడుకోవటం అనివార్యమే ఐనా దుర్వినియోగం చెయ్యకుండా ఐతే ఆప వచ్చు కదా. అనేక రూపాలలో ఎంత వృధా.. మన వంతు గా మనం తగ్గించుకోగలవి తగ్గించుకుని మనం వృధా చేసేవి ఆపుదామా.. ఈ దారుణాలన్నిటి కి నైతిక భాద్యత మన అందరి మీదా వుంది కదా. ఒక్క సారి భాద్య త గా భావించి చెయ్యగలిగినవి చేద్దామా.. వూరికే పేపర్ కప్ లు ప్లేట్ లు, అవసరమున్నా లేక పోయినా పెపర్ నేప్కిన్స్ వాడి పార వెయ్యటం దగ్గరనుంచి నీళ్ళు వృధా చేయటం, నేల లోకి వెళ్ళి భూమి కి అపకారం చేసే ప్లేస్టిక్ చెత్త లో వేయకుండా రీసైకిల్ చేయటం నుంచి... అనవసరం గా కార్ లో తిరగటం, ఏసీ లు వాడటం, కృత్రిమ మైన రసాయనాలు వాడటం వరకు ఏదైనా ఏదైనా మనం మన వంతు గా చేయగలిగేవి చాలానే వుంటాయి. ఒక్క సారి ఆలోచించి చూద్దామా చెట్లు కొట్టేసే ముందు, అవసరం లేని నూనె నుంచి కార్ బేటరీ పారేసే వరకు ఎక్కడ వేస్తున్నామో అని.

మనలో మన మాట 2004 నుంచి ఇప్పటి వరకు 700 మిలియన్ల డాలర్ లు అమెరికా ఇచ్చిందట హేటి కి. కిందటి సవత్సరం అన్ని దేశాలు కలిపి 1.4 బిలియన్స్ ఇచ్చారట ఆ దేశానికి, ఐనా ఏం అభివృద్ధి లేదు ఇది ఎవరి పాపం ఎవరి దోషమో మరి. అలా ఆలోచిస్తే మనం ఇచ్చే 100 కూడా ఇవ్వబుద్ధి కాదు.

మనం చేసే ప్రతి పని కి ఒక ఫలితం వుంటుంది అట...... కాని పని మనదే దాని ఫలితం మనదే అంటారు పెద్దవాళ్ళు. కాని ఒక్కోసారి ఇలాంటివి చూస్తే ఎవరో కొందరు చేసే వాటి ఫలితం చాలామంది అనుభవించటం కర్మ సిద్ధాంతమా.. ఏమో అయ్యి వుండవచ్చు..